ஜனதா கட்சி: உருவாக்கிய தலைவர்களாலே வீழ்த்தப்பட்ட ஆலமரம்

25 6 2025 

ஜனதா கட்சி: ஒரு வெற்றிப் பயணம், உட்கட்சிப் பூசலால் சரிந்தது!

அவசரநிலை காலத்தில் நிகழ்ந்த பல அரசியல் முதல் நிகழ்வுகளில் ஒன்று, முரண்பட்ட சித்தாந்தங்கள் மற்றும் கொள்கைகளைக் கொண்ட கட்சிகளிடையே உருவான ஒற்றுமை ஆகும். இந்திரா காந்தியையும் காங்கிரஸையும் எதிர்கொள்ள தங்கள் வேறுபாடுகளை மறந்து அவை ஒன்றிணைந்தன. ஜனதா கட்சியின் இம்முயற்சி, விருப்பங்களின் வெற்றியாகவும், அதே விருப்பங்களுக்கு எதிராகவும் முடிந்தது. இருப்பினும், இது எதிர்கால கூட்டணிகளுக்கு முன்மாதிரியை உருவாக்கியது.

4 பெரிய மற்றும் பல சிறிய கட்சிகள் ஒன்றிணைந்து ஜனதா கட்சியை உருவாக்கின. 1977 மார்ச் அவசர நிலையை நீக்கும் இந்திரா காந்தியின் எதிர்பாராத முடிவுக்கு பிறகு நடந்த தேர்தல்களில் இக்கட்சி பெரும் வெற்றி பெற்றது. மொரார்ஜி தேசாய் தலைமையில் அரசு அமைக்கப்பட்டது. ஆனால், இந்த அரசு விரைவிலேயே சரிந்தது. இவை அனைத்தும் ஓரிரு ஆண்டுகளுக்குள்ளேயே நடந்தேறின. எனினும், அந்த ஆண்டுகளில் அரசியல் "அக்னிப் பிரவேசம்" செய்த பல தலைவர்கள், நாட்டின் மிகப்பெரிய பிராந்தியத் தலைவர்களாக உருவெடுத்தனர்.

அவசரநிலைக்கு முந்தைய நிலைமை:

அவசரநிலை அறிவிக்கப்படுவதற்கு பல ஆண்டுகளுக்கு முன்பே, எதிர்க்கட்சிகள் காங்கிரஸை எதிர்கொள்ள ஒன்றிணைய முயற்சி செய்து வந்தன. அக்காலகட்டத்தில், காங்கிரஸ் கட்சி சுதந்திரப் போராட்டத்தில் ஆற்றிய பங்கின் மீதான அதன் மதிப்பு குறைந்து, பிளவுபட்டு இருந்தது. அதே நேரத்தில், பிராந்தியக் கட்சிகள் மாற்றுச் சக்திகளாக வெளிப்படத் தொடங்கியிருந்தன. 1971-ல், காங்கிரஸ் (ஓ), பாரதிய ஜனசங்கம் (BJS, பாஜகவின் முன்னோடி), சுதந்திரா கட்சி மற்றும் சோசலிஸ்ட் கட்சி ஆகியவை ஒரு கூட்டணியை அமைத்தன. ஆனால், சிறிய கட்சிகளின் இந்தக் கூட்டணி காங்கிரஸுக்கு எதிராக மிகவும் பலவீனமாகவே நிரூபணமானது.

1974-ல் உத்தரப் பிரதேச சட்டமன்றத் தேர்தல்களிலும், எதிர்க்கட்சிகள் பொது முன்னணியை உருவாக்க முயன்றன, ஆனால் தோல்வியடைந்தது. இதன் விளைவாக, வாக்குச்சாவடிகளைக் கைப்பற்றுதல் மற்றும் மோசடி குற்றச்சாட்டுகளுக்கு மத்தியில், காங்கிரஸின் எச்.என்.பகுகுணா மீண்டும் ஆட்சிக்கு வந்தார்.

இறுதியாக, குஜராத்தில், பல்வேறு கட்சிகள் ஜனதா மோர்ச்சா என்ற பெயரில் ஒன்றாகப் போட்டியிட்டு, 1975 ஜூன் மாதம் நடந்த மாநில சட்டமன்றத் தேர்தல்களில் காங்கிரஸைத் தோற்கடித்தன. இது மாணவர்களின் தலைமையிலான குஜராத் நவ்நிர்மாண் ஆந்தோலன் இயக்கத்தின் பின்னணியில் நிகழ்ந்தது. இந்த இயக்கத்தின் அதிர்வுகள் நாடு முழுவதும் உணரப்பட்டன, குறிப்பாக பீகாரில், இது ஜெயப்பிரகாஷ் நாராயண் இயக்கத்திற்கு வழி வகுத்தது.

அவசரநிலை அறிவிக்கப்பட்ட சில நாட்களுக்குப் பிறகு, ஜனதா மோர்ச்சா எதிர்க்கட்சிகளின் ஒற்றுமைக்கு ஒரு முன்மாதிரியாகக் கருதப்பட்டது. பல முக்கிய தலைவர்கள் சிறையில் அடைக்கப்பட்டதால், வெளியிலிருந்தவர்கள் ஜனதா மோர்ச்சா யோசனையை முன்னெடுத்தனர். இதற்காக, உடல்நலம் குன்றியிருந்த ஜெயப்பிரகாஷ் நாராயண், அல்லது JP-ஐ அணுகியபோது, மூத்த தலைவரும் சுதந்திரப் போராட்ட வீரருமான அவர், முடிந்தவரை பல லோக்சபா தொகுதிகளில் காங்கிரஸுக்கு எதிராக எதிர்க்கட்சிகள் ஒரு பொது வேட்பாளரை உறுதி செய்ய வேண்டும் என்று வலியுறுத்தினார். காந்தியின் எம்.பி. பதவியை ரத்து செய்த அலகாபாத் உயர்நீதிமன்றத் தீர்ப்புக்குப் பிந்தைய நாட்களில், அவர் அடுத்து என்ன செய்வார் என்பது குறித்த ஊகங்கள் எழுந்தபோது, பாரதிய லோக் தளம் (BLD), BJS, காங்கிரஸ்(ஓ), மற்றும் சோசலிஸ்ட் கட்சி ஆகியவற்றின் மூத்த தலைவர்கள் டெல்லியில் தொடர் கூட்டங்களை நடத்தினர்.

பல வேறுபாடுகளைச் சரிசெய்ய வேண்டியிருந்தது. BLD தலைவர் சரண் சிங் ஒரு பெரிய கட்சிக்கு ஆதரவாக இருந்தார், BJS தலைவர்கள் வேறு கட்சியில் இணைய விரும்பவில்லை, மொரார்ஜி தேசாய் குஜராத் பாணியிலான ஜனதா மோர்ச்சாவை ஆதரித்தார், அதே நேரத்தில் அப்போதைய சோசலிஸ்ட் கட்சியின் தலைவரான ஜார்ஜ் பெர்னாண்டஸ் "சித்தாந்தங்கள் ஒன்றிணைய முடியாது" என்றார்.

1976 மார்ச் 31 அன்று, சரண் சிங் லக்னோவில் ஒரு கட்சியை உருவாக்கப் போவதாக அறிவித்தார். அதற்கு லோக் பக்‌ஷ் என்று பெயரிடப்பட்டது. அவரது BLD, BJS, காங்கிரஸ்(ஓ), மற்றும் சோசலிஸ்ட் கட்சி ஆகியவை இதில் அடங்கும். இவையே ஜனதா கட்சியின் பெரும்பகுதியை உருவாக்கும்.

ஜனதா கட்சியின் முக்கிய உறுப்பினர்கள்:

BLD (பாரதிய லோக் தளம்): சரண் சிங் தலைமையில் இயங்கிய BLD, 1974 ஆகஸ்டில் இந்த விவசாயத் தலைவரால், அவரது பாரதிய கிராந்தி தளம் (BKD), சுதந்திரா கட்சி, சம்யுக்தா சோசலிஸ்ட் கட்சி (SSP) மற்றும் உட்கல் காங்கிரஸ் ஆகியவற்றை ஒன்றிணைத்து உருவாக்கப்பட்டது. BKD என்பது சரண் சிங் தனது முந்தைய அமைப்பான 'ஜன காங்கிரஸ்'க்கு வழங்கிய பெயர். இந்த அமைப்பை அவர் 1967 ஏப்ரலில் காங்கிரஸில் இருந்து விலகி முதல் சம்யுக்தா வித்யாக் தல் (SVD) அரசாங்கத்தை நடத்துவதற்காக நிறுவினார்.

BLD இன் மற்ற உறுப்புக் கட்சிகளில், சுதந்திர இந்தியாவின் முதல் மற்றும் ஒரே இந்திய கவர்னர் ஜெனரல் சி. இராஜகோபாலாச்சாரியால் சுதந்திரா கட்சி நிறுவப்பட்டது; டாக்டர் ராம் மனோகர் லோஹியா போன்ற தலைவர்களால் 1965 இல் SSP உருவாக்கப்பட்டது; மற்றும் பிஜு பட்நாயக் (நவீன் பட்நாயக்கின் தந்தை) காங்கிரஸில் இருந்து விலகிய பிறகு 1969-ல் உட்கல் காங்கிரஸை நிறுவினார்.

காங்கிரஸ் (ஓ): இந்திரா காந்தியின் தலைமை குறித்து 1969-ல் காங்கிரஸ் கட்சியில் ஏற்பட்ட பிளவு, 2 குழுக்களை உருவாக்கியது. ஒன்று ஜக்ஜீவன் ராம் தலைமையில் காந்தியால் கட்டுப்படுத்தப்பட்ட காங்கிரஸ் (ஆர்), மற்றொன்று எஸ். நிஜலிங்கப்பா தலைமையிலான காங்கிரஸ் (ஓ). காங்கிரஸ் (ஓ) பெரும்பாலும் கட்சியின் பழம்பெரும் தலைவர்களைக் கொண்டிருந்தது, அவர்களில் பெரும்பாலானோர் சுதந்திரப் போராட்டத்தில் பங்கேற்றவர்கள். அதன் முக்கிய தலைவர்களில் ஒருவரான மொரார்ஜிதேசாய், ஜவஹர்லால் நேருவின் வாரிசாக கருதப்பட்டார், ஆனால் பிரதம பதவியை இந்திரா காந்தியிடம் இழந்தார். பின்னர், காந்தி கீழ் துணைப் பிரதமராகப் பணியாற்றினார். தேசாயைப் போலவே, மற்ற காங்கிரஸ் (ஓ) தலைவர்களும் நேருவுக்குப் பிந்தைய காலத்தில் காங்கிரஸில் அந்நியப்பட்டதாக உணர்ந்தனர். தேசாய், 1975 ஜூன் மாதம் குஜராத்தில் காங்கிரஸை வீழ்த்திய ஜனதா மோர்ச்சாவை உருவாக்குவதில் முக்கியப் பங்காற்றினார்.

BJS (பாரதிய ஜன சங்கம்): 1951-ல் RSS சுயசேவகர்களால் உருவாக்கப்பட்ட BJS, ஜனதா கட்சியுடன் இணைந்தபோது எல்.கே. அத்வானி தலைமையில் இருந்தது. BJS சில காலமாக கூட்டணி அமைப்பதன் மூலம் எதிர்க்கட்சி அரசியலில் தனக்கென ஒரு இடத்தைப் பிடிக்க முயற்சி செய்து வந்தது. அத்தகைய ஒரு முயற்சிதான் 1967-ன் SVD அரசாங்கங்கள். பல சந்தர்ப்பங்களில், உத்தரப் பிரதேசத்தில் சரண் சிங், ஹரியானாவில் ராவ்பிரேந்திரசிங், மத்தியப் பிரதேசத்தில் கோவிந்த் நாராயண்சிங் போன்ற காங்கிரஸ் கட்சி தாவல்கள் மாநில முதல்வர்களாக ஆனதைக் காண முடிந்தது. BJS ஜனதா கட்சியுடன் இணைவதற்கு முன்பு, அதன் பல உறுப்பினர்களிடையே RSS உடனான தொடர்பு குறித்து சில தயக்கங்கள் இருந்தன. இருப்பினும், பின்னர் அனைவரும் ஒரு ஐக்கிய முன்னணிக்கு இந்த வேறுபாடுகளை ஒதுக்கி வைக்க ஒப்புக்கொண்டனர்.

சோசலிஸ்ட் கட்சி: அக்காலத்தில் ஜார்ஜ் பெர்னாண்டஸ் தலைமையில் இயங்கிய இக்கட்சி, 1934-ம் ஆண்டு காங்கிரஸுக்குள் 'காங்கிரஸ் சோசலிஸ்ட் கட்சி' என்ற பெயரில் குழுவாகத் தொடங்கியது. சுதந்திரத்திற்குப் பிறகு இது ஒரு சுதந்திரமான அரசியல் கட்சியாக மாறியது. பல பிளவுகளையும் இணைப்புகளையும் சந்தித்தாலும், சோசலிஸ்ட் கட்சி என்ற அதன் பெயர் நிலைத்து நின்றது.

மற்ற உறுப்பினர்கள்:

காங்கிரஸ் ஃபார் டெமாக்ரசி (Congress for Democracy): காங்கிரஸ் (ஓ) கட்சி, நேருவிடம் இருந்து இந்திரா காந்திக்கு அதிகாரம் மாறியபோது ஒதுக்கப்பட்டதாக உணர்ந்த தலைவர்களைக் கொண்டிருந்தது என்றால், 1977 மக்களவைத் தேர்தல் அறிவிக்கப்பட்ட பிறகு உருவான காங்கிரஸ் ஃபார் டெமாக்ரசி, சஞ்சய் காந்தியின் எழுச்சி மீதான கோபத்தின் விளைவாகும். இந்திரா காந்தியின் இளைய மகனின் செல்வாக்கு, குறிப்பாக 1976 நவம்பரில் குவாஹாட்டியில் நடைபெற்ற அகில இந்திய காங்கிரஸ் கமிட்டி (AICC) கூட்டத்தின் போதும் அதற்குப் பின்னரும் தெளிவாகத் தெரிந்தது.

இந்நிலைமையால் அதிருப்தி அடைந்தவர்களில், காங்கிரஸின் மிக உயரமான தலைவர்களில் ஒருவரும் தலித் முகமுமான ஜெகஜீவன் ராம் முக்கியமானவர். 1969-ல் காங்கிரஸ் பிளவுபட்டபோது, அவர் காந்திக்கு விசுவாசமாக இருந்து காங்கிரஸ் (ஆர்) தலைவராக்கப்பட்டார். அதனால், அவர் மிகவும் பாதிக்கப்பட்டதாக உணர்ந்தார்.

அவசரநிலை காலத்தில், எச்.என். பகுகுணா (உத்தரப் பிரதேசம்) மற்றும் நந்தினி சத்பதி (ஒடிசா) போன்ற காங்கிரஸின் பல மூத்த தலைவர்கள் முதலமைச்சர் பதவிகளில் இருந்து நீக்கப்பட்டனர். ஜனதா கட்சி ஜனவரி 23 அன்று முறையாக உருவாக்கப்பட்ட இரண்டு வாரங்களுக்குப் பிறகு, 1977 பிப்.2 அன்று, இந்தத் தலைவர்கள் பிரிந்து காங்கிரஸ் ஃபார் டெமாக்ரசி என்ற கட்சியை உருவாக்கினர். இது ஜனதா கட்சியுடன் இணைந்தது.

ஜனதா கட்சியின் தலைவராக அப்போதைய 81 வயதான மொரார்ஜி தேசாய் இருந்தார். மற்ற கட்சிகளின் தலைவர்கள் பொதுச் செயலாளர்கள் போன்ற பதவிகளைப் பெற்றனர்.

1977 தேர்தல்கள்:

1977 மக்களவைத் தேர்தலில் ஜனதா கட்சியின் அனைத்துக் கட்சிகளும் BLD இன் சின்னத்திலும் பெயரிலும் போட்டியிட்டன. ஏனெனில், ஜனதா கட்சியால் தேர்தல் ஆணையத்தில் இதற்கான நடைமுறைகளை முடிக்க முடியவில்லை. இருப்பினும், தமிழ்நாட்டில், ஜனதா கட்சி வேட்பாளர்கள் காங்கிரஸ் (ஓ) சின்னத்தில் போட்டியிட்டனர்.

ஜனதா கட்சி காங்கிரஸுக்கு ஒரு மிகப்பெரிய தோல்வியைக் கொடுத்தது. இக்கட்சியுடன் தொடர்புடைய வேட்பாளர்கள் 542 மக்களவைத் தொகுதிகளில் 298 இடங்களை வென்றனர். கட்சி வாரியாகப் பார்க்கும்போது, BJS மிகப்பெரிய அங்கமாக இருந்தது, 93 இடங்களை வென்றது. BLD 71 இடங்களையும், காங்கிரஸ் (ஓ) 51 இடங்களையும், சோசலிஸ்ட் கட்சி 28 இடங்களையும், காங்கிரஸ் ஃபார் டெமோக்ரசி 28 இடங்களையும் பெற்றன.

ஜனதா கட்சி காங்கிரஸுக்கு ஒரு மிகப்பெரிய தோல்வியைக் கொடுத்தது. இக்கட்சியுடன் தொடர்புடைய வேட்பாளர்கள் 542 மக்களவைத் தொகுதிகளில் 298 இடங்களை வென்றனர். கட்சி வாரியாகப் பார்க்கும்போது, BJS மிகப்பெரிய அங்கமாக இருந்தது, 93 இடங்களை வென்றது. BLD 71 இடங்களையும், காங்கிரஸ் (ஓ) 51 இடங்களையும், சோசலிஸ்ட் கட்சி 28 இடங்களையும், காங்கிரஸ் ஃபார் டெமோக்ரசி 28 இடங்களையும் பெற்றன.

மொரார்ஜி தேசாய் 1977 மார்ச் 24 அன்று பிரதமராகப் பொறுப்பேற்றார். மே 1 அன்று, சோசலிச ஜாம்பவான் அசோக் மேத்தாவின் அழைப்பின் பேரில் அறுபதுகளின் முற்பகுதியில் காங்கிரஸில் இணைந்து 1975-ல் வெளியேறிய சந்திர சேகர், ஜனதா கட்சியின் தலைவராக நியமிக்கப்பட்டார். ஜனதா கட்சியின் அரசியலமைப்பு அதன் தேசிய செயற்குழுவால் 1977 டிசம்பர் 21 அன்று அங்கீகரிக்கப்பட்டது.

பிரிவினை:

BLD: மொரார்ஜி தேசாய் அரசாங்கத்தில் சரண் சிங் உள்துறை அமைச்சராக இருந்தார். ஜனதா கட்சியின் மிகப் பெரிய அங்கங்களில் ஒன்றான BLD ஐ அவர் வழிநடத்தியதால், பிரதம மந்திரி பதவி கிடைக்காததை அவரால் ஏற்றுக்கொள்ள முடியவில்லை. அவருக்கும் தேசாய்க்கும் இடையே வளர்ந்து வந்த பதற்றங்களுக்கு மத்தியில், 1978 ஜூலை 1 அன்று பிரதமர் சரண் சிங்கை நீக்கினார்.

1978 டிசம்பர் 23 அன்று, தனது 76வது பிறந்தநாளில், சரண் சிங் டெல்லியில் உள்ள போட் கிளப்பில் விவசாயிகள் பெரும் பேரணியை ஏற்பாடு செய்தார். இது அவரது பலத்தைக் காட்டும் நிகழ்வாக அமைந்தது. தேசாய் அவரை தனது அமைச்சரவையில் துணைப் பிரதமராகவும் நிதி அமைச்சராகவும் மீண்டும் சேர்த்துக் கொண்டார்.

இருப்பினும், 1979 ஜூலை 16 அன்று, திருப்தியற்ற சரண் சிங் தேசாய் அரசாங்கத்திலிருந்து விலகி, தனது சகாக்களுடன் இணைந்து ஜனதா கட்சி (மதச்சார்பற்ற) என்பதை உருவாக்கினார். 1979 ஜூலை 28 அன்று, ஜனதா கட்சியின் ஆட்சி முடிவுக்கு வந்ததைக் குறிக்கும் வகையில், சரண் சிங் காங்கிரஸின் வெளியிலிருந்து ஆதரவுடன் பிரதமராகப் பதவியேற்றார்.

ஜனதா கட்சி அரசாங்கத்தின் உள் முரண்பாடுகளால் தூண்டப்பட்ட வீழ்ச்சி காரணமாக 1980 மக்களவைத் தேர்தல்கள் கட்டாயமாக்கப்பட்டன. அதற்கு முன்னர், சரண் சிங் தனது கட்சிக்கு லோக் தள் எனப் பெயர் மாற்றினார். பின்னர், 1984 இல், அதற்கு தலித் மஸ்தூர் கிசான் கட்சி என்று மற்றொரு பெயரையும் சூட்டினார்.

BJS (பாரதிய ஜன சங்கம்):

ஜனதா கட்சி உருவான ஒரு வருடத்திற்குள், சோசலிச ஜாம்பவானான மது லிமாயே, இந்தக் கூட்டணியின் உறுப்பினர்கள் ஆர்.எஸ்.எஸ். நடவடிக்கைகளில் எவ்வாறு பங்கேற்க முடியும் என்று கேள்வி எழுப்பினார். இது அத்வானி மற்றும் ஏ.பி. வாஜ்பாய் போன்ற BJS தலைவர்கள் மீதான நேரடித் தாக்குதலாக இருந்தது.

1979 செப்டம்பர் 2 அன்று ஜனதா கட்சியின் தேசிய செயற்குழுவில் இது குறித்து ஒரு காரசாரமான விவாதம் நடைபெற்றது. ஜனதா கட்சியின் தலைவர் சந்திர சேகர் ஆர்.எஸ்.எஸ். தலைவர்களை சந்தித்து, எம்.பி.க்கள், எம்.எல்.ஏ.க்கள் போன்ற தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட BJS பிரதிநிதிகள் ஆர்.எஸ்.எஸ். நடவடிக்கைகளில் பங்கேற்க தடை விதிக்க வேண்டும் என்று பரிந்துரைத்தார். சங்கத் தலைவர்கள் இது ஆர்.எஸ்.எஸ்.ஸின் அடுத்த அகில பாரதிய பிரதிநிதி சபை கூட்டத்தில் முடிவு செய்யப்படலாம் என்று கூறினர்.

ஆனால், இந்த விவகாரத்தை ஒரு தீவிர கட்டத்திற்கு கொண்டு சென்று, 1980 மார்ச் 19 அன்று, ஜனதா கட்சியின் நாடாளுமன்றக் குழு, அதன் எந்தவொரு உறுப்பினரும் ஆர்.எஸ்.எஸ்.ஸின் அன்றாட நடவடிக்கைகளில் பங்கேற்க முடியாது என்று முடிவு செய்தது.

சுமார் பதினைந்து நாட்களுக்குப் பிறகு, ஏப்ரல் 6 அன்று, டெல்லியில் நடைபெற்ற ஒரு மாநாட்டில் வாஜ்பாயை அதன் தலைவராக BJS தேர்ந்தெடுத்தது, மேலும் "உண்மையான ஜனதா கட்சி"யை பிரதிநிதித்துவப்படுத்துவதாகக் கூறியது. சில மக்களவை எம்.பி.க்களின் ஆதரவு பிரமாணப் பத்திரங்களையும் BJS தேர்தல் ஆணையத்திடம் சமர்ப்பித்தது.

BJS மற்றும் ஜனதா கட்சி ஆகிய இரண்டின் கோரிக்கைகளையும் பரிசீலித்த தேர்தல் ஆணையம், 1980 ஏப்ரல் 24 அன்று, வாஜ்பாய் குழுவிற்கு ஒரு தேசிய கட்சியாக இடைக்கால அங்கீகாரத்தை வழங்கியது. இந்த பிரிவின் முன்னொட்டாக 'பாரதிய' என்ற சொல் சேர்க்கப்பட்டது. இவ்வாறு பாஜக பிறந்தது.

source https://tamil.indianexpress.com/india/political-pulse-janata-party-the-giant-slayer-slayed-by-own-giants-9403354