வரலாற்றின் சிதைவு, எதிர்காலத்தின் மீதான அலட்சியம்’ -

 

P Chidambaram

வரலாறு என்பது ஒரு பொது நிலத்தைப் போன்றது. எவர் வேண்டுமானாலும் அந்தப் பொது நிலத்திற்குள் நுழைந்து வரலாற்றை எழுதலாம் அல்லது மீண்டும் எழுதலாம் - பிற்கால ஆய்வுகள் அந்தப் புனைவுகளைத் தகர்க்கும் வரை இது நடக்கும். ஐரோப்பிய கோட்பாட்டாளர்களும், அவர்களைப் பின்பற்றும் சில இந்திய வரலாற்றாசிரியர்களும், ஆரியர்களை ஒரு உயர்ந்த இனமாகவும், அவர்கள் இந்தியாவையும் பிற நிலங்களையும் ஆக்கிரமித்து 'நாகரிகப்படுத்தியதாகவும்' சித்தரித்தனர். அது ஒரு கட்டுக்கதை. இந்தோ - ஆரிய வருகைக்கு நீண்ட காலத்திற்கு முன்பே இந்தியாவின் பல பகுதிகளில் பண்டைய நாகரிகங்கள் செழித்தோங்கி இருந்தன: உதாரணமாக, தமிழ்நாட்டின் கீழடி மற்றும் பிற இடங்களில் மேற்கொள்ளப்பட்ட தொல்பொருள் கண்டுபிடிப்புகள், கி.மு 3500 காலப்பகுதியிலேயே ஒரு செழிப்பான நாகரிகம் இருந்ததைக் கண்டறிந்துள்ளன.

கிறிஸ்டோபர் கொலம்பஸ் அமெரிக்காவைக் 'கண்டறிந்தார்' என்பது நாம் அனைவரும் பள்ளியில் படித்த ஆரம்பகால வரலாற்றுப் பாடம். இது பல வழிகளில் தவறானது; கொலம்பஸ் அந்த கண்டத்தில் இறங்குவதற்கு பல நூற்றாண்டுகளுக்கு முன்பே இப்போது அமெரிக்கா என்று அழைக்கப்படும் நிலத்தில் ஆண்களும் பெண்களும் வாழ்ந்து வந்தனர். கொலம்பஸிற்கு 500 ஆண்டுகளுக்கு முன்பே 'நார்த் வைக்கிங்ஸ்' வட அமெரிக்காவை அடைந்ததை ஆய்வுகள் நிரூபித்துள்ளன.

திரிக்கப்பட்ட வரலாற்றாளர்கள் பெருகிவிட்டனர்

அரசியல்வாதிகள் வரலாற்றைத் தங்களுக்கு சாதகமாகப் பயன்படுத்திக் கொள்ள விரும்புகிறார்கள். பா.ஜ.க, வந்தே மாதரம் பாடலை காங்கிரஸ் சிதைத்துவிட்டதாகக் குற்றம் சாட்டி, நாடாளுமன்றத்தில் விவாதம் நடத்தியது. அக்கட்சியின் பேச்சாளர்கள் வரலாற்றின் தங்கள் சொந்த கதைகளை விவரித்தனர்; அது திரிக்கப்பட்ட வரலாறு (Distory). இதில் முதன்மைத் திரிபுவாதி பிரதமர் நரேந்திர மோடி தான். அவரது வார்த்தைகளை மேற்கோள் காட்டினால்:

“1857 சுதந்திரப் போராட்டத்திற்குப் பிறகு, பிரிட்டிஷ் பேரரசு நிலைதடுமாறி, இந்தியாவின் மீது பல்வேறு அழுத்தங்களையும் அநீதிகளையும் திணித்த காலத்தில் வந்தே மாதரம் இயற்றப்பட்டது... அப்போதுதான் பக்கிம் சந்திர சாட்டர்ஜி ஒரு சவாலை விடுத்தார், அதற்குப் பதிலடியாக வந்தே மாதரம் பிறந்தது...

..முகமது அலி ஜின்னா 1937 அக்டோபர் 15-ல் லக்னோவில் வந்தே மாதரத்திற்கு எதிராக ஒரு முழக்கத்தை எழுப்பினார். முஸ்லிம் லீக்கின் ஆதாரமற்ற கூற்றுகளை உறுதியாக எதிர்ப்பதற்கும் அவர்களைக் கண்டிப்பதற்கும் பதிலாக, அன்றைய காங்கிரஸ் தலைவராக இருந்த ஜவஹர்லால் நேரு, வந்தே மாதரம் மீதான தனது மற்றும் காங்கிரஸ் கட்சியின் அர்ப்பணிப்பை மீண்டும் உறுதிப்படுத்தாமல், வந்தே மாதரம் குறித்தே கேள்வி எழுப்பத் தொடங்கினார். ஜின்னாவின் எதிர்ப்பிற்கு 5 நாட்களுக்குப் பிறகு, அக்டோபர் 20, 1937-ல் நேரு, நேதாஜி சுபாஷ் சந்திர போஸுக்கு ஒரு கடிதம் எழுதினார், அதில் ஜின்னாவின் கருத்தை ஒப்புக்கொண்டார்...

“...(நேரு கூறினார்) 'வந்தே மாதரம் பாடலின் பின்னணியைப் படித்தேன். இந்த பின்னணி முஸ்லிம்களைத் தூண்டக்கூடும் என்று நான் நினைக்கிறேன்.'

“...துரதிர்ஷ்டவசமாக, 1937 அக்டோபர் 26-ல், காங்கிரஸ் வந்தே மாதரம் விஷயத்தில் சமரசம் செய்து கொண்டு, அதைத் துண்டு துண்டாகப் பிரித்தது... காங்கிரஸ் முஸ்லிம் லீக்கிற்கு முன்னால் பணிந்து, அதன் அழுத்தத்தின் கீழ் செயல்பட்டு, சமரச அரசியலைக் கடைப்பிடித்ததற்கு வரலாறு சாட்சியாக இருக்கிறது... ஐ.என்.சி என்பது எம்.எம்.சி (MMC - முஸ்லிம் லீக் - மாவோயிஸ்ட் காங்கிரஸ்) ஆக மாறிவிட்டது.”

தேசியப் பாடலைப் பிரித்தது சமரச அரசியலுக்கு வழிவகுத்தது என்றும், அதுவே பிரிவினைக்குக் காரணமானது என்றும் அமித்ஷா கூறினார். இது கற்பனைக்கு எட்டாத அளவுக்கு அபத்தமான ஒரு வாதமாகும்.

ஒரு சிறிய வரலாறு

அந்தப் பாடலின் காலவரிசை இதோ:

1870-கள்: பங்கிம் சந்திர சாட்டர்ஜி ஒரு துதிப் பாடலின் சில சரணங்களை எழுதினார், அது வெளியிடப்படாமல் இருந்தது.

1881: அந்தப் பாடலின் விரிவுபடுத்தப்பட்ட பதிப்பு 'ஆனந்தமடம்' நாவலில் சேர்க்கப்பட்டது.

1905: ரவீந்திரநாத் தாகூர் தேசியவாத எதிர்ப்பு ஊர்வலங்களை வழிநடத்தும் போது இந்தப் பாடலைப் பாடினார்; வந்தே மாதரம் ஒரு அரசியல் முழக்கமாக மாறியது.

1908: தமிழ் கவிஞர் சுப்பிரமணிய பாரதியார் 'எந்தையும் தாயும்...' என்ற தனது கவிதையில் வந்தே மாதரம் என்ற சொற்றொடரை அழியாததாக்கினார்.

1930-கள்: வகுப்புவாத அரசியல் அதிகரித்ததால், பாடல் சர்ச்சைக்குரியதாக மாறியது.

28-09-1937: ராஜேந்திர பிரசாத், பாடலுக்குப் பரவலான எதிர்ப்பு நிலவுவது குறித்து கவலை தெரிவித்து சர்தார் படேலுக்குக் கடிதம் எழுதினார். காங்கிரஸ் செயற்குழு கூட்டத்திற்கு முன்னதாக, நேதாஜி போஸ் தாகூரின் ஆலோசனையைக் கோரினார்.

17-10-1937: நேதாஜி போஸ், ஜவஹர்லால் நேருவுக்கு இந்தப் பாடலைப் பற்றி விவாதிக்கக் கடிதம் எழுதினார்.

20-10-1937: நேரு போஸுக்கு எழுதிய கடிதத்தில், இந்தச் சர்ச்சை வகுப்புவாதிகளால் உருவாக்கப்பட்டது என்றும், இது குறித்து தாகூர் மற்றும் பிறருடன் விவாதிக்கப் போவதாகவும் கூறினார்.

26-10-1937: தாகூர் நேருவுக்கு எழுதிய கடிதத்தில், பாடலின் முதல் பகுதி தனித்து நிற்கிறது என்றும், அது எந்த ஒரு மதச் சமூகத்தையும் புண்படுத்தாத ஊக்கமளிக்கும் தரம் கொண்டது என்றும் கூறினார்.

28-10-1937: காங்கிரஸ் செயற்குழு அந்தப் பாடலின் முதல் இரண்டு சரணங்களை தேசியப் பாடலாக ஏற்றுக்கொண்டது.

ஜனவரி 1939: மகாத்மா காந்தியின் முன்னிலையில் வர்தாவில் நடந்த கூட்டத்தில் காங்கிரஸ் செயற்குழு இந்தத் தீர்மானத்தை மீண்டும் உறுதிப்படுத்தியது.

ஒரு தேசிய கீதம் அல்லது பாடலுக்காக சில வரிகளைத் தேர்ந்தெடுப்பது வழக்கத்திற்கு மாறானது அல்ல. நமது தேசிய கீதமான 'ஜன கண மண', ரவீந்திரநாத் தாகூரின் முழுமையான கவிதையின் சுருக்கப்பட்ட பதிப்பாகும். பல நாடுகளின் தேசிய கீதங்கள் நீண்ட பாடல்களின் சுருக்கப்பட்ட பதிப்புகளாகவே உள்ளன.

இந்தியாவின் சுதந்திரப் போராட்டத்திலோ அல்லது வந்தே மாதரம் பாடலைப் பிரபலப்படுத்துவதிலோ ஆர்.எஸ்.எஸ் மற்றும் பா.ஜ.க-வின் முன்னோடி அமைப்புகளுக்கு எந்தப் பங்கும் இல்லை என்ற உண்மையை மோடி கவனமாகத் தவிர்த்துவிட்டார். உண்மையில், ஆர்.எஸ்.எஸ் தனது தேசிய தலைமையகத்தில் 52 ஆண்டுகளாகத் தேசியக் கொடியை ஏற்றவில்லை.

தவறான முன்னுரிமைகள்

1937 முதல் இரண்டு சரணங்கள் கொண்ட தேசியப் பாடல் குறித்து யாரும் சர்ச்சை எழுப்பவில்லை. இப்போது ஏன்? நாடாளுமன்றமும் அரசாங்கங்களும் மக்களின் தற்போதைய அழுத்தமான பிரச்சினைகளிலும், நாட்டின் எதிர்காலத்திற்கான லட்சிய இலக்குகளிலும் அக்கறை காட்ட வேண்டும்.

சீனாவின் அரசு அமைப்புகள் ரோபாட்டிக்ஸ், செயற்கை நுண்ணறிவு (ஏ.ஐ), மெஷின் லேர்னிங், விண்வெளி சவால்கள், கடல்கள் மற்றும் தரவுகள் குறித்தும், இவை எவ்வாறு மனித வாழ்க்கையை மாற்றப்போகின்றன என்பது குறித்தும் விவாதிக்கின்றன. இந்தியாவின் நாடாளுமன்றம் வறுமை, கல்வி, சுகாதாரம், உள்கட்டமைப்பு, உற்பத்தி, நிதி நிலைத்தன்மை, வர்த்தகப் பற்றாக்குறை, காலநிலை மாற்றம் போன்ற தற்போதைய பிரச்னைகளில் அக்கறை காட்ட வேண்டும். எதிர்காலத்தில் இந்தியாவின் சவால்கள் அதிகரித்து வரும் சமத்துவமின்மை, மக்கள் தொகை, உள்நாட்டு இடப்பெயர்வு, மதச்சார்பின்மை, அறிவியல் மற்றும் தொழில்நுட்பம் போன்றவையாக இருக்கும்.

வரலாற்றைத் திரிப்பது போதுமான அளவு மோசமானது என்றால், எதிர்காலத்தை அலட்சியப்படுத்துவது மன்னிக்க முடியாதது.

நாடாளுமன்றத்தில் எதிர்க்கட்சித் தலைவரின் கடந்த வார மோசமான செயல்பாட்டை விமர்சிப்பதாகத்தான் இது இருக்கப் போகிறது. தேர்தல் சீர்திருத்த விவாதத்தில் அவரது தலையீடு என்னைக் குழப்பமடையச் செய்தது. அவர் கதர் மற்றும் காஞ்சிவரம் சேலைகளிலிருந்து தொடங்கி, பல்கலைக்கழகத் துணைவேந்தர்கள், ஆர்.எஸ்.எஸ்-ன் தீமைகள் மற்றும் தேர்தல் ஆணையரை மிரட்டுவது வரை எதையெதையோ பேசினார். அது ஒரு ஏமாற்றமான செயல்பாடாக இருந்தது. ஆனால் நான் இந்தக் கட்டுரையை எழுதத் தொடங்கியபோது, ராகுல் காந்தி ஒரு செய்திச் சேனலில் மக்களவையில் பேசிக்கொண்டிருந்தார். இந்த முறை, அவர் நகரங்களில் நிலவும் காற்று மாசுபாடு பிரச்சினையை எழுப்பினார்.

அரசாங்கத்திற்கும் எதிர்க்கட்சிக்கும் இடையே எந்தக் கருத்து வேறுபாடும் இருக்க முடியாத ஒரு விஷயம் இது என்று அவர் கூறினார். மிகவும் புத்திசாலித்தனமாகப் பேசிய அவர், இந்த விவாதத்தில் யார் என்ன செய்தார்கள் என்பது குறித்து ஒருவரை ஒருவர் குற்றம் சாட்டிக் கொள்ளக் கூடாது என்று பரிந்துரைத்தார். ஒரு தேசிய சுகாதார அவசரநிலையாக மாறியுள்ள இந்தப் பிரச்சினைக்குத் தீர்வு காண்பதில் கவனம் செலுத்த வேண்டும் என்றார்.

உண்மையைச் சொல்லப்போனால், சாதாரண இந்தியர்களுடன் நெருங்கிய தொடர்புடைய ஒரு பிரச்சினையை அவர் இறுதியாக எழுப்பியதைக் கேட்டபோது நான் வியப்பின் விளிம்பிற்கே சென்றுவிட்டேன். இதுவரை, அவர் தேர்தல்களில் தோற்றதற்குக் காரணம் வாக்குகள் திருடப்பட்டது அல்ல, மாறாக அவர் பெரும்பாலும் பிரதமர் மீதான தனிப்பட்ட தாக்குதல்களை மட்டுமே முன்னிறுத்தியதுதான். 2019 மக்களவைத் தேர்தலில், ரஃபேல் ஒப்பந்தத்தில் மோடி லஞ்சம் வாங்கியதாகக் குற்றம் சாட்டினார். அந்தத் தேர்தல் பிரச்சாரம் முழுவதும் அவரும் அவரது சகோதரியும் ஒரு பொம்மை போர் விமானத்தை ஏந்திக்கொண்டு, "காவலாளி ஒரு திருடன்" என்று கூறித் திரிந்தனர். 

கடந்த ஆண்டு மக்களவைத் தேர்தலில், அவர் தனது கூட்டங்களில் அரசியலமைப்புச் சட்டத்தின் நகலை அசைத்துக் காட்டி, அதை மோடியிடமிருந்து காப்பாற்றுவேன் என்று கூறினார். அதன் பிறகு நடந்த மாநிலத் தேர்தல்களில், வாக்குகள் திருடப்படுவதைப் பற்றியே பேசிக்கொண்டிருந்தார். மோடி பிரதமராக இருப்பதற்குக் காரணம் அவரது தனிப்பட்ட செல்வாக்கைத் தான் பா.ஜ.க பயன்படுத்துகிறது என்பதை அவர் கவனிக்கத் தவறிவிட்டார்.

ராகுல் பீகாரில் "வாக்குத் திருட்டை" ஒரு முக்கிய பிரச்சினையாக மாற்றியபோது, அந்த ஏழை மாநிலத்தின் தேர்தல் வரலாற்றைப் பற்றி அவருக்கு எதுவும் தெரியவில்லை என்பதையே அது காட்டியது. மின்னணு வாக்குப்பதிவு இயந்திரங்கள் (இ.வி.எம்) வருவதற்கு முன்பு, வாக்குப்பெட்டிகள் வழக்கமாகத் திருடப்படுவதும், வாக்குச்சாவடிகள் குற்றவாளிகளின் கட்டுப்பாட்டில் இருந்ததும் அவருக்குத் தெரியவில்லை. வாக்குத் திருட்டுக்காகப் பிரதமர் பதவி விலக வேண்டும் என்ற அவரது கோரிக்கையை வாக்காளர்கள் கண்டுகொள்ளவில்லை என்பது அவருக்கு மட்டுமே ஆச்சரியமாக இருந்தது. "வாக்குத் திருடனே, பதவியை விலகு" என்ற முழக்கம் கவர்ச்சியாக இருக்கலாம், ஆனால் தேர்தல்களில் வெற்றி பெற அதைவிட மேலான ஒன்று தேவை.

ராகுல் காந்தி இனி பல உண்மையான பிரச்னைகளை எழுப்புவார் என்று நான் பெரிதும் நம்புகிறேன். நமது நகரங்களின் காற்று மட்டுமல்ல, மற்ற அனைத்தும் மாசுபட்டுள்ளன. டெல்லியில், குப்பை மலைகள் வளிமண்டலத்தில் நச்சு வாயுக்களை வெளியிடுகின்றன, பல காலக்கெடு கொடுக்கப்பட்டும் யாராலும் எதையும் செய்ய முடியவில்லை. யமுனை நதியைச் சுத்தம் செய்ய ஆயிரக்கணக்கான கோடி ரூபாய் வரிப்பணம் செலவிடப்பட்டும், அந்த நதி இன்னும் அழுக்காகவே இருக்கிறது. பெரும்பாலான இந்திய நகரங்கள் சேரிகளைப் போலவே காட்சியளிக்கின்றன. ஏன்? தென்கிழக்கு ஆசியாவின் ஏழை நாடுகள் நகரமயமாக்கல் பிரச்சினைகளைச் சிறப்பாகக் கையாளும் போது, இந்தியாவால் ஏன் அந்தச் சிறந்த நடைமுறைகளைப் பின்பற்ற முடியவில்லை?

எதிர்க்கட்சிகளின் முன்னுரிமைப் பட்டியலில் இருக்க வேண்டிய பிற பிரச்சினைகளும் உள்ளன. மோடி பிரதமரான பிறகு, சாலைகள், விமான நிலையங்கள், துறைமுகங்கள் மற்றும் பிற உள்கட்டமைப்புகளில் முன்னெப்போதும் இல்லாத முதலீடுகள் செய்யப்பட்டுள்ளன. ஆனால் மனித வள மேம்பாட்டில் முதலீடு செய்யப்படவில்லை. அரசுப் பள்ளிகள் காங்கிரஸ் ஆட்சியில் இருந்ததைப் போலவே இப்போதும் மோசமாக உள்ளன, சுகாதார நிலையங்களும் அப்படியே உள்ளன.

தேர்தலுக்கு முன்னதாக பெண்களுக்கு வழங்கப்பட்ட ரூ. 10,000 பீகாரில் பெரிய மாற்றத்தை ஏற்படுத்தவில்லை என்று யாராவது சொன்னால் அதை நம்பாதீர்கள். மகாராஷ்டிராவிலும் 'அன்பு சகோதரிகளுக்கு' மாதம் ரூ. 1,500 வழங்கும் திட்டமும் அதே கதையைத்தான் செய்தது. இத்தகைய இலவசங்களுக்கு வரும் பணம், பெரும்பாலான இந்தியர்கள் வாழ வேண்டிய அவல நிலையை மேம்படுத்தச் செலவிடப்பட்டால் அது மிகச் சிறந்ததாக இருக்கும்.

மக்களின் வாழ்க்கையை நேரடியாகப் பாதிக்கும் பிரச்னைகள் ஏன் நாடாளுமன்றத்தில் விவாதிக்கப்படுவதில்லை? 

உண்மையைச் சொன்னால், வந்தே மாதரம் விவாதத்தின் நோக்கம் எனக்குப் புரியவில்லை. நமது சுதந்திரப் போராட்டப் பாடலின் வரலாற்றையும் வலிமையையும் இளைஞர்கள் தெரிந்து கொள்ள வேண்டும் என்பதற்காக இந்த விவாதம் அவசியம் என்று பிரதமர் கூறினார். பிரதமருக்கு இந்தியப் பாப் இசையில் ஆர்வம் இருந்திருந்தால், இளைஞர்களுக்கு அந்தப் பாடல் ஏற்கனவே நன்றாகத் தெரியும் என்பதைக் கவனித்திருப்பார். 1997-ல் இந்தியாவின் 50-வது பிறந்தநாளின் போது, ஏ.ஆர். ரஹ்மான் 'வந்தே மாதரம்' என்ற ஆல்பத்தை வெளியிட்டார்.

அந்த ஆல்பத்தில் அவர் தாய்நாட்டைப் போற்றும் வந்தே மாதரம் பாடல் ஒரு மிகப்பெரிய வெற்றியைப் பெற்றது, இன்றும் ரஹ்மானின் அடையாளமாக அந்தப் பாடல் இருக்கிறது. 1997 ஆகஸ்ட் 12 அன்று அது வெளியானதும், ஆகஸ்ட் 15 சுதந்திர தினத்தன்று டெல்லியில் ஒரு விருந்து நிகழ்ச்சியில் நாங்கள் இரவு முழுவதும் அதைக் கேட்டு தேசப்பற்றுடன் விடிய விடிய நடனமாடியது எனக்கு நினைவிருக்கிறது. நாடாளுமன்றத்தில் நடந்த அந்த விவாதம் அர்த்தமற்றது, குறிப்பாக நமது மோசமான காற்று மாசுபாடு போன்ற விவாதிக்கப்பட வேண்டிய பல முக்கியமான பிரச்சினைகள் இருக்கும்போது இது தேவையற்றது.

source https://tamil.indianexpress.com/opinion/p-chidambaram-writes-distortion-of-history-disdain-for-future-india-10910102