திங்கள்கிழமை (பிப்ரவரி 26) அலகாபாத் உயர் நீதிமன்றம், ஞானவாபி Masjid ன் தெற்கு பாதாள அறையில் இந்துக்கள் வழிபாடுகளைத் தொடர அனுமதித்தது.
இதை முதலில் அனுமதித்த வாரணாசி மாவட்ட நீதிமன்ற உத்தரவுக்கு எதிராக அஞ்சுமன் இன்டெஜாமியா மஸ்ஜித் கமிட்டியின் மேல்முறையீட்டை நிராகரித்தது
இந்த பாதாள அறையானது வியாஸ்ஜி கா தெஹ்கானா என்று அழைக்கப்படுகிறது, இது வியாஸ் குடும்பத்திற்கு சொந்தமானது என்று உரிமை கோருகிறது. 1993 ஆம் ஆண்டு முலாயம் சிங் யாதவ் தலைமையிலான உத்தரப் பிரதேச அரசு, பாதாள அறையில் பூஜைகளை நடத்துவதை நிறுத்துமாறு வியாஸ் குடும்பத்தினருக்கு வாய்மொழியாக உத்தரவிட்டது.
வியாஸ் குடும்பத்தினர் மத வழிபாடுகள் மற்றும் சடங்குகள் மற்றும் பக்தர்களால் நடத்தப்படக் கூடாது என்ற அரசாணை தொடர்ந்து தவறானது என்று அலகாபாத் உயர்நீதிமன்றம் கூறியது.
அலகாபாத் உயர்நீதிமன்றத்தில் வழக்கு
ஞானவாபி Masjid ன் மதத் தன்மை தொடர்பாக நடந்து வரும் தகராறு தொடர்பாக வியாஸ் குடும்பத்தினர் செப்டம்பர் 2023 இல் வழக்குத் தொடர்ந்தனர்.
வியாஸ்ஜி கா தெஹ்கானா ( Masjid பாதாள அறை) 1551 ஆம் ஆண்டு முதல் குடும்பத்தின் வசம் இருப்பதாகவும், 1993 ஆம் ஆண்டு உ.பி. அரசாங்க உத்தரவு வரும் வரை இங்கு பிரார்த்தனைகள் வழக்கமாக நடத்தப்பட்டு வருவதாகவும் வியாஸ் குடும்பத்தினர் கூறுகின்றனர்.
இந்த ஆண்டு ஜனவரி 31 ஆம் தேதி, வாரணாசியில் உள்ள மாவட்ட நீதிமன்றம் பாதாள அறையில் வழிபாடு நடத்த அனுமதித்தது.
மசூதி கமிட்டி என்ன வாதிட்டது
இந்த உத்தரவை எதிர்த்து மசூதி நிர்வாகக் குழு அலகாபாத் உயர்நீதிமன்றத்தில் வழக்கு தொடர்ந்தது.
Masjid ஹனாபி முஸ்லீம் வக்ஃப் சொத்து என்றும் முஸ்லிம்களுக்கு நிலத்தில் உரிமை உண்டு என்றும் டின் முகமது எதிராக சிவில் நீதிமன்றம் (1937) ஏற்கனவே அறிவித்தது என்று அவர்கள் வாதிட்டனர். இது, Masjid க்கு அடியில் உள்ள நிலம், பாதாள அறை போன்றவற்றை உள்ளடக்கியதாக அவர்கள் கூறினர்.
நிர்வாகக் குழு வழிபாட்டு இடங்கள் (சிறப்பு ஏற்பாடுகள்) சட்டம், 1991 (POW சட்டம்) பிரிவு 4 ஐயும் நம்பியுள்ளது. இந்த விதியானது ஒரு வழிபாட்டுத் தலத்தின் மதத் தன்மையை ஆகஸ்ட் 15, 1947 இல் இருந்த நிலைக்குப் பூட்டுகிறது. இது, டின் முகமதுவில் நீதிமன்றத்தின் கண்டுபிடிப்புகள் இறுதியானது என்றும், அனுமதிப்பதன் மூலம் மசூதியின் மதத் தன்மையை மாற்ற முடியாது என்றும் அவர்கள் வாதிட்டனர்.
எதிர்மனுதாரர்கள் பதில்
தின் முகமது தீர்ப்பு தங்களுக்குச் சாதகமாகச் செயல்பட்டதாக வியாஸ் குடும்பத்தினர் வாதிட்டனர்.
அவர்கள் இந்திய வெளியுறவு செயலாளரால் சமர்ப்பிக்கப்பட்ட வரைபடத்தை நம்பியிருந்தனர், அதில் அவர்கள் வியாஸ்ஜி கா தெஹ்கானாவை தெளிவாக வரையறுத்துள்ளனர்.
இந்த வரைபடம் சர்ச்சைக்குரிய ஆதாரமாக இல்லாததாலும், தின் முகமது வழக்கில் வியாஸ் குடும்பம் ஒருபோதும் ஒரு தரப்பு ஆக்கப்படாததாலும், பாதாள அறை வியாஸ் குடும்பத்தின் வசம் உள்ளது என்று அவர்கள் வாதிட்டனர்.
வியாஸ்ஜி கா தெஹ்கானா மீது மசூதிக்கு ஒருபோதும் உரிமை இல்லை என்பதால், தொழுகை நடத்துவதை மாநில அரசால் கட்டுப்படுத்த முடியாது என்று அவர்கள் மேலும் கூறினர்.
இங்கு, பிரதிவாதிகள் சட்டத்தின் மீதும் நம்பிக்கை வைத்து, வழிபாட்டைத் தடுக்கும் அரச உத்தரவு தெஹ்கானாவின் மதத் தன்மையை மாற்றியதாகக் கூறி, பிரார்த்தனைகள் வழக்கமாக நடத்தப்பட்டன.
உத்தரவின் தாக்கங்கள்
அலகாபாத் உயர் நீதிமன்றம், உண்மைகளின் முதன்மைப் பகுப்பாய்வின் (முதல் தோற்றம்) அடிப்படையில் பதிலளித்தவர்களுக்கு ஆதரவாக ஒரு இடைக்கால உத்தரவை நிறைவேற்றியது.
1937 ஆம் ஆண்டில் வியாஸ் குடும்பத்திற்குச் சொந்தமான வியாஸ் தெஹ்கானா (பாதாள அறை) இருப்பது 1993 ஆம் ஆண்டு வரை வாதியால் தொடர்ந்து உரிமை கோரப்பட்டதற்கான முதன்மையான சான்றாகும்.
மேலும் நீதிமன்றம் கூறியது, “1993 ஆம் ஆண்டு முதல் வியாஸ் குடும்பத்தினர் மத வழிபாடுகள் மற்றும் சடங்குகள் மற்றும் பக்தர்களால் நடத்தப்படுவதைத் தடுக்கும் மாநில அரசின் செயலை நான் முதன்மையாகக் காண்கிறேன்.
ஜனவரி 31 அன்று தெஹ்கானாவில் வழிபாடு நடத்த வாரணாசி மாவட்ட நீதிமன்றத்தின் உத்தரவைத் தொடர்ந்து, முக்கிய ஞானவாபி தகராறில் முன்னணி மனுதாரர் ராக்கி சிங், ஞானவாபியில் மீதமுள்ள அனைத்து பாதாள அறைகளிலும் அவர்களின் மதத் தன்மையைக் கண்டறிய மேலும் ASI கணக்கெடுப்புக்கு விண்ணப்பம் செய்தார்.
அலகாபாத் உயர் நீதிமன்ற உத்தரவு, இந்த பாதாள அறைகளின் மதத் தன்மையையும், உடைமை மற்றும் தொடர்ச்சியான வழிபாட்டின் அடிப்படையில் விசாரிப்பதற்கான சாத்தியமான வழியை வழங்குகிறது.
source https://tamil.indianexpress.com/explained/gyanvapi-case-why-allahabad-hc-called-mulayam-govt-order-restraining-puja-in-vyasji-ka-tehkhana-illegal-4018805
