பெண்கள் இட ஒதுக்கீடு: ராஜீவ், நரசிம்மராவ் ஆட்சிகளில் விதைத்த யோசனைகள்

 அரசியலில் பெண்களின் அதிகப் பிரதிநிதித்துவத்தை உறுதி செய்வது தொடர்பான பிரச்சினைகள் சுதந்திரத்திற்கு முன்னரும், அரசியலமைப்புச் சபையிலும் விவாதிக்கப்பட்டன. சுதந்திர இந்தியாவில், 1970களில்தான் இந்தப் பிரச்னை வேகம் பிடித்தது.

1971 ஆம் ஆண்டில், சர்வதேச மகளிர் ஆண்டு, 1975 க்கு முன்னதாக பெண்களின் நிலை குறித்த அறிக்கைக்கான ஐக்கிய நாடுகள் சபையின் கோரிக்கைக்கு பதிலளித்து, மத்திய கல்வி மற்றும் சமூக நல அமைச்சகம், இந்தியாவில் பெண்களின் நிலை குறித்த குழுவை (CSWI), பெண்களின் சமூக அந்தஸ்து, அவர்களின் கல்வி மற்றும் வேலைவாய்ப்பு மற்றும் இந்த அம்சங்களின் தாக்கம் ஆகியவற்றில் தாக்கத்தை ஏற்படுத்தும் அரசியலமைப்பு, நிர்வாக மற்றும் சட்ட விதிகளை ஆய்வு செய்ய நியமித்தது.

சமத்துவத்தை நோக்கிய குழுவின் அறிக்கை, பாலின சமத்துவத்தை உறுதி செய்வதற்கான அரசியலமைப்புப் பொறுப்பில் இந்திய அரசு தவறிவிட்டது என்று குறிப்பிட்டது. அதன்பிறகு, பல மாநிலங்கள் உள்ளாட்சி அமைப்புகளில் பெண்களுக்கு இடஒதுக்கீடு அறிவிக்கத் தொடங்கின.

1987 ஆம் ஆண்டில், ராஜீவ் காந்தியின் அரசாங்கம் அப்போதைய மத்திய அமைச்சர் மார்கரெட் ஆல்வாவின் கீழ் 14 பேர் கொண்ட குழுவை அமைத்தது, இந்தக் குழு 1988-2000 பெண்களுக்கான தேசிய முன்னோக்கு திட்டத்தை அடுத்த ஆண்டு பிரதமரிடம் வழங்கியது. கமிட்டியின் 353 பரிந்துரைகளில் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட அமைப்புகளில் பெண்களுக்கு இட ஒதுக்கீடு வழங்குவதும் இருந்தது.

இந்தப் பரிந்துரைகள், பஞ்சாயத்து ராஜ் நிறுவனங்கள் மற்றும் பஞ்சாயத்து ராஜ் நிறுவனங்களின் அனைத்து மட்டங்களிலும் உள்ள தலைவர் அலுவலகங்கள் மற்றும் நகர்ப்புற உள்ளாட்சி அமைப்புகளில் முறையே பெண்களுக்கு மூன்றில் ஒரு பங்கு இடஒதுக்கீட்டைக் கட்டாயமாக்கி, பி.வி.நரசிம்மராவ் பிரதமராக இருந்தபோது இயற்றப்பட்ட அரசியலமைப்புச் சட்டம் 73 மற்றும் 74-வது திருத்தச் சட்டங்களுக்கு வழி வகுத்தது. பல மாநிலங்களில், பட்டியல் சாதிகள், பழங்குடியினர் மற்றும் பிற பிற்படுத்தப்பட்ட வகுப்பினருக்கான (OBCs) ஒதுக்கீட்டிற்குள் பெண்களுக்கு உள் ஒதுக்கீடு வழங்கப்பட்டன.

முதல் மகளிர் இடஒதுக்கீடு மசோதாவை தேவகவுடா அரசு கொண்டு வந்தது

அரசியலமைப்புச் சட்டத் திருத்தங்களைத் தொடர்ந்து பல தரப்பிலிருந்தும் மத்திய சட்டமன்றத்தில் பெண்களுக்கு இடஒதுக்கீடு கோரி கோரிக்கைகள் எழுந்தன. செப்டம்பர் 12, 1996 அன்று, பிரதமர் எச்.டி தேவகவுடாவின் அரசாங்கம் அரசியலமைப்பு (81 வது திருத்தம்) மசோதாவை தாக்கல் செய்தது, இந்த மசோதா பாராளுமன்றம் மற்றும் மாநில சட்டமன்றங்களில் பெண்களுக்கு மூன்றில் ஒரு பங்கு இடங்களை ஒதுக்க முயன்றது.

இந்த மசோதாவுக்கு கட்சி எல்லைகள் கடந்து ஆதரவு தெரிவிக்கப்பட்டது, மேலும் பல எம்.பி.க்கள் ஒரே நாளில் அதை ஒருமனதாக நிறைவேற்ற முயன்றனர். இருப்பினும், மற்ற எம்.பி.க்கள், குறிப்பாக ஓ.பி.சி.,யை சேர்ந்தவர்கள், மசோதாவை எதிர்த்து, அல்லது அதில் மாற்றங்களைக் கோரி கடுமையாக எதிர்ப்பு தெரிவித்தனர்.

கஜுராஹோவின் பா.ஜ.க எம்.பி., உமாபாரதி கூறியதாவது: பஞ்சாயத்து ராஜ் அமைப்பில் உள்ளது போல், பிற்படுத்தப்பட்ட சாதி பெண்களுக்கும் இடஒதுக்கீடு வழங்க வேண்டும் என்பதே எனது கோரிக்கை. பிற்படுத்தப்பட்ட சாதிகளைச் சேர்ந்த பெண்கள் அதிகம் பாதிக்கப்படுவதால், இது இந்த மசோதாவில் இணைக்கப்பட வேண்டும்.”

எம்.பி.க்கள் எழுப்பிய சில பிரச்சினைகளை ஒதுக்கித் தள்ள முடியாது என்று ஒப்புக்கொண்ட பிரதமர் தேவகவுடா, அன்றைய தினம் அனைத்துக் கட்சித் தலைவர்களின் கூட்டத்தை கூட்டுவதாகவும் நாடாளுமன்றத்தில் தெரிவித்தார். தேவகவுடாவின் ஐக்கிய முன்னணி கூட்டணியில் ஓ.பி.சி ஆதரவுத் தளங்களைக் கொண்ட கட்சிகள் இருந்தன, அதில் அவரது சொந்தக் கட்சியான ஜனதா தளம் மற்றும் முலாயம் சிங் யாதவின் சமாஜ்வாதி கட்சி ஆகியவை அடங்கும், மேலும் காங்கிரஸால் வெளியில் இருந்து ஆதரிக்கப்பட்டது.

இந்த மசோதா மூத்த சி.பி.ஐ தலைவர் கீதா முகர்ஜி தலைமையிலான நாடாளுமன்றத் தேர்வுக் குழுவுக்கு அனுப்பப்பட்டது. லோக்சபாவில் இருந்து 21 பேர் மற்றும் ராஜ்யசபாவில் இருந்து 10 பேர் கொண்ட குழுவில், சரத் பவார், நிதிஷ் குமார், மம்தா பானர்ஜி, உமாபாரதி மற்றும் மறைந்த சுஷ்மா ஸ்வராஜ் உள்ளிட்ட முக்கியஸ்தர்கள் இருந்தனர். பெண்களுக்கான இடங்கள் SC/ST ஒதுக்கீட்டிற்குள் ஒதுக்கப்பட்டுள்ளன, ஆனால் OBC இடஒதுக்கீட்டிற்கு எந்த ஏற்பாடும் இல்லாததால் OBC பெண்களுக்கு அத்தகைய நன்மை எதுவும் இல்லை என்று குழு குறிப்பிட்டது. எனவே, ”OBC களைச் சேர்ந்த பெண்களும் இடஒதுக்கீட்டின் பலனைப் பெறும் வகையில், OBCக்களுக்கான இடஒதுக்கீட்டை உரிய நேரத்தில் அரசு பரிசீலிக்கலாம்... நீட்டிக்கலாம்” என்று குழு பரிந்துரைத்தது.

டிசம்பர் 9, 1996 அன்று இரு அவைகளிலும் இந்த மசோதா தாக்கல் செய்யப்பட்டது. ஆனால், அதை நிறைவேற்றும் விருப்பத்தை அரசாங்கம் இழந்து விட்டது என்பது தெளிவாகத் தெரிந்தது. டிசம்பர் 20, 1996 அன்று, லோக்சபாவில் கீதா முகர்ஜி கூறினார்: “பாராளுமன்றத்தின் குளிர்காலக் கூட்டத் தொடரின் கடைசி நாள் இன்று. இந்த மசோதாவை என்ன செய்யப் போகிறோம் என்பது பற்றிய தெளிவான புரிதலுடன் அரசாங்கம் வெளிவர வேண்டும்.”

ஒருமித்த கருத்தை எட்ட முடியாமல் குஜ்ரால் அரசு தோல்வியடைந்தது.

ஏப்ரல் 1997 இல், சீதாராம் கேஸ்ரியின் காங்கிரஸால் தேவகவுடா ராஜினாமா செய்ய நிர்பந்திக்கப்பட்டார், மேலும் இந்தர் குமார் குஜ்ரால் பிரதமரானார். இரண்டு சுற்று அனைத்துக் கட்சிக் கூட்டங்கள் நடத்தப்பட்டன, ஆனால் எந்த முன்னேற்றமும் அடைய முடியவில்லை. மே 16, 1997 அன்று, மசோதா மீண்டும் எடுத்துக் கொள்ளப்பட்டபோது, ​​OBC எம்.பி.க்கள் எதிர்ப்புக்கு தலைமை தாங்கினர்.

ஜார்ஜ் பெர்னாண்டஸுடன் இணைந்து சம்தா கட்சியை உருவாக்கிய நிதிஷ் குமார் வாதிட்டார்: “இன்று, 39 பெண் உறுப்பினர்களில், நான்கு பேர் மட்டுமே OBC களைச் சேர்ந்தவர்கள்... பெண்களின் மக்கள் தொகை 50% மற்றும் OBC கள் 60%, ஆனால் 50% பெண்களில் OBC பெண்களுக்காக யாராவது பேசுகிறார்களா?” ஆனால் விவாதம் தொடர முடியாமல் சபை ஒத்திவைக்கப்பட்டது.

பாராளுமன்றத்தின் மழைக்கால கூட்டத்தொடரில், பிரதமர் குஜ்ரால் ஆகஸ்ட் 13, 1997 அன்று ஒரு "ஒப்புதல் வாக்குமூலம்" ஒன்றை வெளியிட்டார்: "எனது ஒப்புதல் வாக்குமூலம் என்னவென்றால், ஒவ்வொரு அரசியல் கட்சியிலும் இரண்டு கருத்துகள் உள்ளன. தனிப்பட்ட உறுப்பினர்கள் வந்து என்னிடம் பேசும்போது அவர்கள் என்ன சொல்கிறார்கள் என்பதை நான் உங்களுக்குச் சொன்னால், நான் அவர்களைத் தாழ்த்திவிடுவேன். [ஆனால்]... இடதுசாரிகளைத் தவிர, எல்லாக் கட்சிகளிலும் இரண்டு கருத்துக்கள் இருக்கிறது,” என்று குஜ்ரால் கூறினார்.

நவம்பர் 28, 1997 அன்று, ராஜீவ் காந்தி கொலையை விசாரித்த நீதிபதி எம்.சி ஜெயின் கமிஷன் அறிக்கையின் மீதான சலசலப்புக்கு மத்தியில், குஜ்ரால் அரசாங்கத்திற்கு அளித்து இருந்த ஆதரவை காங்கிரஸ் வாபஸ் பெற்றது. மக்களவை கலைக்கப்பட்டதால், மகளிர் இடஒதுக்கீடு மசோதா காலாவதியானது.

வாஜ்பாய் காலத்தில், தீவிர முயற்சி மற்றும் இரண்டு தோல்விகள்

ஜூலை 12, 1998 அன்று, அடல் பிஹாரி வாஜ்பாய் அரசாங்கம் பொறுப்பேற்றவுடன், அந்த ஆண்டின் தொடக்கத்தில் காங்கிரஸில் இருந்து பிரிந்த மம்தா பானர்ஜி மற்றும் பா.ஜ.க தலைவர் சுமித்ரா மகாஜன் உள்ளிட்ட எம்.பி.க்கள், மகளிர் இடஒதுக்கீடு மசோதாவை அறிமுகப்படுத்தக் கோரி நாடாளுமன்ற நடவடிக்கைகளை சீர்குலைத்தனர். .

ஜூலை 20 அன்று, சட்ட அமைச்சர் எம். தம்பிதுரை பெண்களுக்கு மூன்றில் ஒரு பங்கு இட ஒதுக்கீடு மசோதாவை அறிமுகப்படுத்த எழுந்தபோது, ​​ஆர்.ஜே.டி எம்.பி சுரேந்திர பிரகாஷ் யாதவ் அதை அவரது கையிலிருந்து பிடுங்கினார், மேலும் அவரது கட்சி எம்.பி.,யான அஜித் குமார் மேத்தாவுடன் சேர்ந்து மசோதா மற்றும் மசோதாவின் நகல்களையும் கிழித்தெறிந்தார். லாலு பிரசாத் மற்றும் முலாயம் சிங் யாதவ் ஆகியோர் தங்கள் நடவடிக்கைகளை ஆதரித்தனர்.

1998 ஆம் ஆண்டு மும்பையில் உள்ள ஹுதாத்மா சவுக்கில் பெண்கள் இடஒதுக்கீடு மசோதாவை எதிர்ப்பவர்களின் உருவ பொம்மையை பா.ஜ.க மகளிர் பிரிவின் உறுப்பினர்கள் எரித்தனர். (எக்ஸ்பிரஸ் காப்பக புகைப்படம் - மோகன் பேன்)

RJD மற்றும் SP போன்ற கட்சிகள் மற்றும் பா.ஜ.க.,வின் OBC பிரிவு MPக்கள் கூட இந்த மசோதாவை கடுமையாக எதிர்த்தாலும், IUML-ன் GM பனாத்வாலா மற்றும் BSP இன் இலியாஸ் ஆஸ்மி போன்ற எம்.பி.,க்கள் முஸ்லிம் பெண்களுக்கும் பிரதிநிதித்துவம் வேண்டும் என்று கோரினர். 1998 டிசம்பரில், சபாநாயகர் மேசைக்கு வருவதைத் தடுப்பதற்காக, சமாஜ்வாதி கட்சி நாடாளுமன்ற உறுப்பினர் தரோகா பிரசாத் சரோஜ் காலரைப் பிடித்தார் மம்தா பானர்ஜி.

ஏப்ரல் 1999 இல், வாஜ்பாய் அரசாங்கத்திற்கான ஆதரவை ஜெயலலிதா வாபஸ் பெற்ற பிறகு, நாடாளுமன்றத்தில் நம்பிக்கை வாக்கெடுப்பு நடத்தப்பட்டது, அதில் அரசாங்கம் ஒரு வாக்கு வித்தியாசத்தில் தோல்வியடைந்தது. மக்களவை கலைக்கப்பட்டு, மசோதா மீண்டும் காலாவதியானது.

1999 தேர்தலுக்குப் பிறகு வாஜ்பாய் பிரதமராகத் திரும்பினார், மேலும் பெண்கள் இடஒதுக்கீடு மசோதாவை அறிமுகப்படுத்த வேண்டும் என்ற கோரிக்கை மீண்டும் எழுந்தது. டிசம்பர் 23, 1999 அன்று, நாடாளுமன்றத்தின் குளிர்காலக் கூட்டத்தொடரின் போது, ​​இடையூறுகளுக்கு மத்தியில் பெண்களுக்கு இடஒதுக்கீடு வழங்கும் 85வது அரசியலமைப்பு திருத்த மசோதாவை சட்ட அமைச்சர் ராம் ஜெத்மலானி அறிமுகப்படுத்தினார். முலாயம் சிங் மற்றும் ஆர்.ஜே.டி.,யின் ரகுவன்ஷ் பிரசாத் சிங் உட்பட பல உறுப்பினர்கள், மசோதாவை அறிமுகப்படுத்தியது சட்டவிரோதமானது என்று கடுமையாக எதிர்ப்பு தெரிவித்தனர்.

ஏப்ரல் 2000 இல், தேர்தல் ஆணையம் பெண்களுக்கான இடஒதுக்கீடு குறித்து அரசியல் கட்சிகளிடம் கருத்து கேட்டது. மார்ச் 7, 2003 அன்று, பிரதமர் வாஜ்பாய் அனைத்துக் கட்சிக் கூட்டத்தில் ஒருமித்த கருத்தை உருவாக்க மற்றொரு முயற்சியை மேற்கொண்டார். அந்த முயற்சியில் வாஜ்பாய் வெற்றிபெறவில்லை, 2004 தேர்தலில் NDA ஆட்சியை இழந்தது.

UPA ஆட்சியில், மன்மோகன்-சோனியா முயற்சிகளும் தோல்வியடைந்தன

ஆகஸ்ட் 22, 2005 அன்று, சோனியா காந்தி மகளிர் இடஒதுக்கீடு மசோதாவில் ஒருமித்த கருத்தைக் கண்டறிய ஒரு கூட்டத்தைக் கூட்டினார், இதில் UPA கூட்டணி கட்சிகள் மற்றும் இடதுசாரிக் கட்சிகள் கலந்துகொண்டன. இரண்டு நாட்களுக்குப் பிறகு, பிரதமர் மன்மோகன் சிங் தேசிய ஜனநாயகக் கூட்டணி மற்றும் பிற கட்சிகளின் தலைவர்களை சந்தித்தார். பெண்கள் இடஒதுக்கீடு மசோதா தொடர்பான மூன்று பரிந்துரைகள் பரிசீலிக்கப்பட்டன.

முதலில், பெண்களுக்கு 33% இட ஒதுக்கீடு வழங்கும் காலாவதியான மசோதாவை மீண்டும் அறிமுகப்படுத்த வேண்டும். இரண்டாவதாக, மூன்றில் ஒரு பங்கு இடங்களை பெண்களுக்கு ஒதுக்க வேண்டும், ஆனால் சட்டமன்றங்களின் ஒட்டுமொத்த பலத்தை அதிகரிக்க வேண்டும், அதனால் ஒதுக்கீடு செய்யப்படாத இடங்களின் உண்மையான எண்ணிக்கை குறையாது. மூன்றாவதாக, "எம்.எஸ் கில் ஃபார்முலா" என்று அழைக்கப்படுவதைச் செயல்படுத்துவது, அதாவது அங்கீகரிக்கப்பட்ட அரசியல் கட்சிகள் மாநில சட்டமன்றங்கள் மற்றும் நாடாளுமன்றத் தேர்தல்களில் குறைந்தபட்சம் ஒப்புக்கொள்ளப்பட்ட சதவீதத்தில் பெண்களை தேர்தலில் நிறுத்துவதை கட்டாயமாக்கும் தேர்தல் ஆணையத்தின் முன்மொழிவு.

கொல்கத்தாவில் மகளிர் இடஒதுக்கீடு மசோதாவுக்கு அரசு ஒப்புதல் அளித்ததைக் கொண்டாடிய காங்கிரஸ் ஆதரவாளர்கள். எனினும், இந்த மசோதா நாடாளுமன்றத்தில் நிறைவேற்றப்படவில்லை. (எக்ஸ்பிரஸ் புகைப்படம் - சுபம் தத்தா)

மே 6, 2008 அன்று, UPA அரசாங்கம் ராஜ்யசபாவில் அரசியலமைப்பு (108வது திருத்தம்) மசோதா, 2008 ஐ அறிமுகப்படுத்தியது. SC மற்றும் ST களுக்கு ஒதுக்கப்பட்ட இடங்களில் மூன்றில் ஒரு பங்கு உட்பட, லோக்சபா மற்றும் மாநில சட்டப் பேரவைகளில் மூன்றில் ஒரு பங்கு இடங்களை பெண்களுக்கு ஒதுக்கும் மசோதா, மே 8 அன்று பணியாளர்கள், பொதுமக்கள் குறைகள், சட்டம் மற்றும் நீதிக்கான நிலைக்குழுவுக்கு அனுப்பப்பட்டது.

நிலைக்குழு தனது அறிக்கையை டிசம்பர் 17, 2009 அன்று அளித்தது, மன்மோகன் சிங் அமைச்சரவை பிப்ரவரி 25, 2010 அன்று மசோதாவுக்கு ஒப்புதல் அளித்தது. இந்த மசோதா மார்ச் 9 அன்று ராஜ்யசபாவில் நிறைவேற்றப்பட்டது. இருப்பினும், UPA மற்றும் அமைச்சரவைக்குள்ளும் கூட வேறுபாடுகள் காரணமாக , லோக்சபாவில் இந்த மசோதா ஒருபோதும் கொண்டு வரப்படவில்லை, மேலும் லோக்சபா கலைப்புடன் மசோதாவும் காலாவதியானது.

இதற்கிடையில், மே 2013 இல், பெண்கள் மற்றும் குழந்தைகள் மேம்பாட்டு அமைச்சகம் பெண்களின் நிலை குறித்த ஒரு குழுவை அமைத்தது, அந்தக் குழு "உள்ளாட்சி அமைப்புகள், மாநில சட்டமன்றங்கள், பாராளுமன்றம், அமைச்சரவை மற்றும் அரசாங்கத்தின் அனைத்து முடிவெடுக்கும் அமைப்புகளிலும் பெண்களுக்கு குறைந்தபட்சம் 50 சதவீத இடஒதுக்கீட்டை உறுதி செய்ய வேண்டும்," என்று பரிந்துரைத்தது.

பா.ஜ.க.,வின் தேர்தல் வாக்குறுதியும், மோடி மற்றும் சங்பரிவாரின் உந்துதலும்

பா.ஜ.க.,வின் 2014 சங்கல்ப் பத்ரா (தேர்தல் அறிக்கை) கூறியது: "அரசாங்கத்தில் அனைத்து மட்டங்களிலும் பெண்கள் நலன் மற்றும் மேம்பாட்டிற்கு அதிக முன்னுரிமை அளிக்கப்படும், மேலும் அரசியலமைப்பு திருத்தத்தின் மூலம் பாராளுமன்றம் மற்றும் மாநில சட்டசபைகளில் 33% இடஒதுக்கீட்டிற்கு பா.ஜ.க உறுதிபூண்டுள்ளது." 2019 தேர்தல் அறிக்கை அதே வார்த்தைகளை மீண்டும் கூறியது.

பெண்கள் பா.ஜ.க.,வுக்கு குறிப்பிடத்தக்க வாக்கு வங்கியாக உருவெடுத்துள்ளனர், மேலும் உஜ்வாலா யோஜ்னா போன்ற பெண்களை மையமாகக் கொண்ட நலத் திட்டங்களால் உருவாக்கப்பட்ட நன்மதிப்பிலிருந்து பா.ஜ.க பயனடைந்துள்ளது. சங்பரிவார் பெண்களை மக்கள்தொகையில் ஒரு முக்கியப் பிரிவாக அடையாளம் கண்டுள்ளது: சனிக்கிழமையன்று, ஆர்.எஸ்.எஸ் அதன் அமைப்புகளில் பெண்களின் பிரதிநிதித்துவத்தை அதிகரிக்கப் போவதாக புனே கூட்டத்தில் கூறியது.

source https://tamil.indianexpress.com/explained/womens-reservation-seeds-of-the-idea-under-rajiv-gandhi-and-narasimha-rao-govts-1350473