1974 ஆம் ஆண்டு காங்கிரஸ் தலைமையிலான மத்திய அரசால் கச்சத்தீவை இலங்கைக்கு வழங்கியது என்பது பாரதிய ஜனதா கட்சியால் எழுப்பப்பட்டு பல்வேறு கட்சிகளால் விவாதிக்கப்பட்ட ஒரு பிரச்சினை.
வாக்கு வங்கி அரசியல், இந்திய நிலப்பரப்பை இழந்ததற்காக சிறிதும் வருத்தப்படாமல் அல்லது நமது மீனவர்கள் மற்றும் மீனவப் பெண்களின் உயிரைக் கருத்தில் கொள்ளவில்லை என்பது குற்றச்சாட்டு. அந்த வகையில், கச்சத்தீவு கேள்வி தற்போது கவனத்தை ஈர்த்துள்ளது. ஏனெனில் தற்போதைய பிரதமர் அதை ஒரு தேர்தல் வித்தையாக பார்க்க முடியாது.
தமிழகத்தின் வரலாற்று, கலாச்சார, பிரதேச மற்றும் அரசியல் உரிமைகளை கருத்தில் கொள்ளாமல், அதிகாரவர்க்கத்தின் உதவியுடன் கச்சத்தீவு காங்கிரஸ் அரசால் பறிக்கப்பட்டது.
1974 மற்றும் 1976 ஒப்பந்தங்களுக்கு முன்பே, 1803 ஆம் ஆண்டு முதல் ராமநாதபுரம் ராஜாவின் ஜமீன்தாரியின் ஒரு பகுதியாக இந்தியா இருந்த போதிலும், இந்தியாவுக்கு இறையாண்மைக்கான வலுவான வழக்கு இல்லை என்பதை இந்தியத் தலைமை அங்கீகரித்திருப்பதைக் கவனியுங்கள்.
நாட்டின் பிற பகுதிகளில் உள்ள அண்டை நாடுகளுடன் சர்ச்சைக்குரிய பிரதேசங்கள் ஆக்கிரமிக்கப்பட்டதாகவோ அல்லது போட்டியிட்டதாகவோ கருதப்படும் போது, தெற்கில் உள்ள பிரதேசத்தில் ஏன் இந்த அலட்சியம் இருந்தது?
நீதிக்கு மேல் அரசியலா?
கச்சத்தீவு தவறாகக் கையளிக்கப்பட்ட பகுதி என்று பிரதமர் நரேந்திர மோடியின் கருத்து, நாடாளுமன்றத் தேர்தலில் தமிழக மக்களிடையே பாஜகவுக்கு ஆதரவை உருவாக்குவதற்கான பிரச்சார உத்தியா?
பாஜக மீண்டும் ஆட்சிக்கு வந்தால், கச்சத்தீவு விவகாரத்தை பிரதமரே தவிர வேறு யாரும் எழுப்பவில்லை என்பதால் மத்திய அரசு அதை மறுபரிசீலனை செய்ய வேண்டுமா?
பிரதமர் புயலை மட்டுமே எழுப்பியுள்ளார், ஆனால் எந்த தீர்வையும் வழங்கவில்லை அல்லது எந்த வாக்குறுதியும் அளிக்கவில்லை என்பதை நினைவில் கொள்வோம். இது வர்த்தகக் குற்றச்சாட்டுகளுக்கான அரசியல் நேரம் ஆனால் 2014 முதல் ஆட்சியில் இருந்த பிறகு சர்ச்சையைத் தீர்ப்பதற்கான சந்தர்ப்பம் அல்ல.
பா.ஜ.க.வின் அரசியல் சந்தர்ப்பவாதமும், காங்கிரசு மற்றும் திமுகவின் நியாயமற்ற வாதங்களும் சாமானியர்களுக்கு எளிதில் புரியும். இந்த சர்ச்சையுடன் தொடர்புடைய மற்றொரு கொடூரமான நகைச்சுவை என்னவென்றால், கச்சத்தீவு இந்தியா-இலங்கை சர்வதேச கடல் எல்லைக் கோட்டின் (IMBL) இலங்கைப் பக்கத்தில் உள்ளது என்று வெளியுறவு அமைச்சகத்தின் (MEA) நிலைப்பாடு மற்றும் MEA சமர்ப்பித்த பிரமாணப் பத்திரம்.
சென்னை உயர்நீதிமன்றத்தில் கச்சத்தீவு மீதான இறையாண்மை "தீர்மான விஷயம்" என்று கூறியுள்ளது. இது "தீர்க்கப்பட்ட" விஷயமாக இருந்தால், கச்சத்தீவு மீது இந்தியாவுக்கு வலுவான உரிமை இல்லை என்றால், 1974 ஒப்பந்தத்தில் இந்திய (தமிழ்) மீனவர்களின் உரிமைகள் எவ்வாறு அங்கீகரிக்கப்பட்டன, 1976 ஒப்பந்தத்தில் இந்த உரிமை எப்படி, ஏன் திரும்பப் பெறப்பட்டது? நியாயம்?
நடவடிக்கை இல்லாத அங்கீகாரம்
கடந்த 20 ஆண்டுகளில் கச்சத்தீவு கையகப்படுத்தப்பட்டதன் விளைவாக 6,000 க்கும் மேற்பட்ட இந்திய மீனவர்கள் சிறைபிடிக்கப்பட்டுள்ளனர் மற்றும் 1175 மீன்பிடி கப்பல்கள் இலங்கை அரசால் பறிமுதல் செய்யப்பட்டுள்ளன என்ற சோகமான யதார்த்தத்தை எஸ் ஜெய்சங்கர் ஒப்புக்கொண்டுள்ளார்.
எவ்வாறாயினும், கடந்த பத்தாண்டுகளில் இந்த விவகாரத்தில் தற்போதைய அரசாங்கத்தின் நிலைப்பாடு முந்தைய ஆட்சியாளர்கள் எடுத்த நிலைப்பாட்டுடன் ஒத்துப்போகிறது - மோடி அரசாங்கம் ஏன் கச்சத்தீவு விஷயத்தை பொது விவாதத்திற்கு முன்வைக்கவில்லை, அந்த நிலைப்பாட்டை மாற்றுவதை மட்டும் விட்டுவிடுங்கள்.
காங்கிரஸின் முதல் குடும்பத்திற்கு விசுவாசிகளாக நீண்ட காலம் சேவையாற்றிய முன்னாள் இராஜதந்திரிகள், தற்போதைய சர்ச்சை இலங்கையுடனான நமது இருதரப்பு உறவுகளில் பெரும் தாக்கத்தை ஏற்படுத்தக்கூடும் என்று அரசாங்கத்தை எச்சரிப்பதில் ஆர்வமுள்ள பரிமாணமும் உள்ளது. அரசியல் என்பது ஒரு பொருட்டே அல்ல, நீதியின் கேள்விகளுக்கு தீர்வு காண்பதற்கான எப்போதும் உருவாகி வரும் வழிமுறையாகும். ஜனநாயகத்தில், தேர்தல்கள் என்பது புதைந்து கிடக்கும் கேள்விகள் மற்றும் தீர்க்கப்பட்ட விஷயங்களுக்கு புத்துயிர் அளிக்கும் செயலாக மாறுகிறது. கச்சத்தீவு விவகாரத்தில் ஒன்றுக்கு மேற்பட்ட உண்மைகள் உள்ளன.
எழுத்தாளர் ஒரு பேராசிரியர் மற்றும் மெட்ராஸ் பல்கலைக்கழகத்தின் அரசியல் மற்றும் பொது நிர்வாகத் துறையின் முன்னாள் தலைவர் ஆவார், அவர் தற்போது அமெரிக்காவின் கொலராடோவின் டென்வர் பல்கலைக்கழகத்தில் உள்ள ஜோசப் கோர்பெல் ஸ்கூல் ஆஃப் இன்டர்நேஷனல் ஸ்டடீஸில் வருகைப் பேராசிரியராகவும் சமூக அறிஞராகவும் உள்ளார்.
source https://tamil.indianexpress.com/india/the-many-truths-of-katchatheevu-that-no-party-wants-to-acknowledge-4453510
