இலங்கையின் அரசியலமைப்பு மாற்றம்; தமிழ் அரசியல்வாதிகள் கவலைப்படுவது ஏன்?

 2019 நவம்பரில் கோட்டபயா ஜனாதிபதித் தேர்தலில் வெற்றி பெற்ற ஆறு மாதங்களுக்குப் பிறகு, கடந்த மாதம் இலங்கை நாடாளுமன்றத் தேர்தலில் மஹிந்த ராஜபக்ச வெற்றிபெற்ற நிலையில், ராஜபக்ச சகோதரர்கள், இலங்கை அரசியலமைப்பு மாற்றங்களுக்கான ஒரு திட்டத்தில் இறங்குவார்கள் என்று முழுமையாக எதிர்பார்க்கப்பட்டது. அதிபர் கோட்டாபய ராஜபக்சவும் பிரதமர் மஹிந்த ராஜபக்சவும் காலத்தை வீணாக்கவில்லை. அவர்களுக்கு தேவையான 3இல் 2 பங்கு நாடாளுமன்றத்தில் பெரும்பான்மை உள்ளது. அவர்களின் முதல் முன்னுரிமை 19வது அரசியலமைப்பு திருத்தத்திலிருந்து விடுபட்டு அதை 20வது திருத்தத்துடன் மாற்றுவது. 13 ஆவது திருத்தமும் ரத்து செய்யப்படலாம் என்ற கவலைகள் இந்தியா உட்பட பலரிடமும் உள்ளன.

இலங்கையின் 19 மற்றும் 20வது அரசியலமைப்பு திருத்தங்கள் யாவை?

19வது திருத்தத்தை ஐக்கிய தேசிய முன்னணியின் அதிபர் மைத்திரிபால சிறிசேன மற்றும் பிரதமர் ரனில் விக்கிரமசிங்கே ஆகியோரின் முந்தைய யஹபாலண்யா (நல்லாட்சி) அரசாங்கம் கொண்டு வந்தது. அவர்களுக்கு முந்தைய அதிபர் மஹிந்த ராஜபக்ச அவர்களால் கொண்டுவரப்பட்ட 18 வது திருத்தத்தை அது திரும்பப் பெற்றது.

18வது திருத்தம் அதிபர் பதவியை 2 முறை மட்டுமே வகிக்க முடியும் என்ற தடையை நீக்கியது. மேலும், அதிகாரங்களை ஜனாதிபதியின் கைகளில் குவித்தது. அதை திரும்பப் பெறுவதே இலங்கை சுதந்திரக் கட்சியின் வேட்பாளராக 2015 அதிபர் தேர்தலில் ராஜபக்சவுக்கு எதிராக நின்ற சிறிசேனா அளித்த தேர்தல் வாக்குறுதியாக இருந்தது. ற்ற எஸ்.எல்.எஃப்.பி கிளர்ச்சியாளர்களுடன், ரணில் விக்ரமசிங்கே தலைமையிலான யு.என்.பி உடன் இணைந்து, சிறிசேனா மற்றும் விக்ரமசிங்கே ஐக்கியே தேசிய முன்னணி அரசாங்கத்தை அமைத்தனர்.

அவர்களின் முதல் நடவடிக்கைகளில் ஒன்று, 19வது திருத்தத்தை கொண்டுவருவதாகும். அது 1978 அரசியலமைப்பில் இருந்த அதிபர் பதவி பதவியை 2 முறை மட்டுமே வகிக்காலம் என்பதை மீண்டும் கொண்டுவந்தது. அதிபர் வேட்பாளருக்கு குறைந்தபட்ச வயது 35 வயது என்றும் மேலும் இரட்டை குடியுரிமை பெற்றவர்கள் போட்டியிட முடியாது என தடை செய்தது.

அந்த நடவடிக்கைகள் ஒவ்வொன்றும் ராஜபக்சவை இலக்காகக் கொண்டிருந்தன. முதலாவது மஹிந்தா ராஜபக்ச ஏற்கனவே 2 முறை அதிபர் பதவியை வகித்தவர். இரண்டாவது இலக்கு அவருடைய மகன் நமல், மூன்றாவது கோட்டாபய ராஜபக்ச. இவர் கடந்த ஆண்டு இலங்கை அதிபர் தேர்தலில் போட்டியிட தனது அமெரிக்க குடியுரிமையை விட்டுக்கொடுக்க வேண்டியிருந்தது. மேலும், அது 1978 அரசியலமைப்பில் வகுக்கப்பட்ட அதிபர் பதவிக் காலத்தை 6 ஆண்டுகளில் இருந்து 5 ஆண்டுகளாகக் குறைத்தது.

பிரதமரை பதவி நீக்கம் செய்யும் அதிகாரத்தை அதிபர் இழந்தார். இது அமைச்சர்கள் மற்றும் துணை அமைச்சர்களின் எண்ணிக்கையிலும் உச்சவரம்பைக் கொண்டுவந்தது.

19வது அரசியலமைப்பு திருத்தம் தேர்தல் ஆணையம், தேசிய போலீஸ் ஆணையம், மனித உரிமைகள் ஆணையம், நிதி ஆணையம், பொது சேவை ஆணையம் உள்ளிட்ட 9 ஆணையங்களின் நியமனங்களை அரசியலமைப்பு சபைகளுக்கு இடையே பரவலாக்கியது.

இந்த கவுன்சில் நாடாளுமன்ற உறுப்பினர்களைக் கொண்டிருப்பதோடு மட்டுமல்லாமல், சபைக்கு சிவில் சமூக பிரதிநிதித்துவமும் இருந்தது. இது 19வது திருத்தத்தின் மிகவும் முற்போக்கான பகுதிகளில் ஒன்றாகக் காணப்பட்டது.

20வது திருத்த மசோதா செப்டம்பர் 2ம் தேதி அறிவிக்கப்பட்டு 2 வாரங்களில் நாடாளுமன்றத்தின் முன்பு கொண்டுவரப்பட உள்ளது. அது 19வது திருத்தத்தின் உள்ள கிட்டத்தட்ட எல்லாவற்றையும் மாற்றியமைக்கிறது. இதிலிருந்து 2 முறை மட்டுமே அதிபர் பதவியை வகிக்கலாம் மற்றும் அதிபர் பதவிக்கால 5 ஆண்டுகள் என்பது மட்டுமே தொடர்ந்து இருக்கும்.

சிறந்த வழக்கறிஞரும், இலங்கை அரசியலமைப்புச் சட்டத்தின் கருத்தாளருமான வழக்கறிஞர் கிஷாலி பிண்டோ ஜெயவர்தனே சண்டே டைம்ஸ் இதழில் எழுதுகையில், மசோதாவில் உள்ள திட்டங்களை இலங்கை அரசின் இயல்பில் ஏற்படும் அடிப்படை மாற்றம் என்று அழைத்தார். இது இலங்கை 1978க்கு திரும்புவதை அடையாளம் காட்டுகிறது.

அன்றிலிருந்து இலங்கையில் அரசியலமைப்பு நீரோட்டமாக இருந்தபோதிலும், 1978க்கு இலங்கை திரும்புவதை ஒரு வினோதமான வடிவத்தில்‘ கடந்த காலத்திற்கு செல்வதைக் குறிக்கிறது. கடந்த கொந்தளிப்பான தசாப்தங்களின் வரலாறு அனைத்தும் நிராகரிக்கப்பட்டுள்ளது. 1978 அரசியலமைப்பின் பழைய மாற்றங்களை விட மோசமான ஒரு அதிபர்வாதம் அடிக்கோடிட்டுக் காட்டப்பட்டுள்ளது.

1978ம் ஆண்டு அரசியலமைப்பை ஜே.ஆர்.​​ஜெயவர்த்தனே வடிவமைத்தார். அது இலங்கையில் நிர்வாகத் தலைவர் பதவியை அறிமுகப்படுத்தியது. இது உலகின் பல நாடுகளின் ஒத்த அமைப்புகளில் மிகவும் சக்திவாய்ந்த ஒன்றாகும். இந்த அரசியலமைப்பின் கீழ் ஒரு அதிபரால் செய்ய முடியாத ஒரே காரியம், ஒரு ஆணை பெண்ணாக மாற்றுவதும், பெண்ணை ஆணாக மாற்றுவதும்தான் என்று ஜெயவர்தனே பிரபலமாக கூறினார்.

20 வது திருத்தச் சட்ட மசோதா “பிரதமரை ஒரு பியூனாகவும், நாடாளுமன்றத்தை ஒரு முக்கியத்துவமற்றதாகவும் குறைக்காது” என்று பிண்டோ ஜெயவர்தனே வலிமையான வார்த்தைகளில் கூறியுள்ளார். மாறாக, இது நாடாளுமன்றத்தின் முழு அவையையும் பொருத்தமற்றதாக ஆக்குகிறது. உண்மையில், வாழை குடியரசுகள் இதைச் செய்கின்றன; அனைத்து அதிகாரங்களையும் ஒரு தனி நபரின் இருக்கையில் குவிக்கின்றன” என்று கூறினார்.

கொழும்பை தளமாகக் கொண்ட கொள்கை மாற்றுகளுக்கான மையம் 20வது திருத்த மசோதாவில் பின்வரும் கவலைகளை சுட்டிக்காட்டியுள்ளது. “இது நிர்வாக தலைமைப் பதவியில் தனிமனிதர்களிடமோ அல்லது குழுவிடமோ அதிகாரங்கள் குவிவதை அகற்ற முற்படுகிறது. இது குறிப்பாக, அரசியலமைப்பு கவுன்சிலின் பன்மை மற்றும் அதிரடியான செயல்பாட்டின் மூலம் சுதந்திரமான நிறுவனங்களுக்கான முக்கிய நியமனங்கள் தொடர்பாக அதிபரின் அதிகாரங்கள் மீதான வரம்புகளை நீக்குகிறது. அதற்கு மாற்றாக, நாடாளுமன்ற கவுன்சில், நிர்வாகத்தை வெறும் ரப்பர் ஸ்டாம்பாக ஆக்குகிறது. அதன் உறுப்பினர்களுக்கு உண்மையான வேண்டிய பங்கு இல்லை. இது 18ம் திருத்தத்தின் கீழ் நடைமுறையில் இருந்தத விதிகளுக்கு ஒரு பின்னடைவாகும். முக்கிய நிறுவனங்களுக்கு தனிநபர்களை நியமிக்க அதிபருக்கு பெரும் அதிகாரங்களை திறம்பட வழங்குவதோடு, அதனுடன், அரசியல் நிர்வாகத்திலிருந்து சுதந்திரமாகவும் குடிமக்களின் நலனுக்காகவும் செயல்படும் நிறுவனங்களை அரசியல்மயமாக்குகிறது. இது அடிப்படை உரிமைகளின் விண்ணப்பங்கள் மூலம் ஜனாதிபதியின் நிர்வாக நடவடிக்கைகளை எதிர்க்கும் குடிமக்களுக்கான வாய்ப்பு நீக்கப்பட்டுள்ளது. இது அதிபரை சட்டத்திற்கு மேலானவர் என்று கூறுகிறது. அமைச்சரவை மற்றும் பிற அமைச்சர்களை நியமித்தல் மற்றும் அமைச்சர்களை பதவி நீக்கம் செய்வதற்கான பிரதமரின் ஆலோசனையின் தேவையை நீக்குவதன் மூலம் நிர்வாகத்திற்குள் ஜனாதிபதி அதிகாரம் குறித்த தடைகள் ரத்து செய்யப்படுகின்றன. பிரதமரை நியமனம் செய்வதும் குறிப்பாக பதவி நீக்கம் செய்வதும் இனி நாடாளுமன்றத்தின் நம்பிக்கையைப் பொறுத்தது அல்ல. அதிபரின் விருப்பப்படி இருக்கும். நாடாளுமன்றம் அதன் பதவிக் காலத்தின் முதல் வருடத்திற்குப் பிறகு எந்த நேரத்திலும் விருப்பப்படி கலைக்கும் அதிபரின் அதிகாரத்தை மீட்டெடுப்பதன் மூலம் நிர்வாகத்திற்கு எதிராக நாடாளுமன்றத்தால் செயல்பட இயலாது.

“இந்த மாற்றங்கள் அரசாங்கத்தின் பொறுப்புணர்வை தீவிரமாகக் குறைத்து மதிப்பிடுவதற்கு உட்படுத்தும். மேலும், அரசியலமைப்பில் உள்ள தற்போதைய ஜனநாயக நெறிமுறைகளுக்கு ஒரு குறிப்பிடத்தக்க சவாலாக இருக்கும்” என்று சிபிஏ கூறியுள்ளது.

அதே நேரத்தில் நிர்வாக அதிபர் பதவிக்கு உள்ள தடைகளையும் அதிகாரங்கள் குவிவதை பலவீனப்படுத்துவது திறமையான, பயனுள்ள மற்றும் பொது நிதிகளின் வெளிப்படையான பயன்பாடுகளில் தாக்கத்தை ஏற்படுத்தும் என்ரு தெரிவித்துள்ளது.

13வது திருத்தம் என்றால் என்ன? அது எங்கிருந்து வருகிறது?

இலங்கை நாடாளுமன்றத்தில் மூன்றில் இரண்டு பங்கு பெரும்பான்மை பலத்துடன் உள்ள ராஜபக்சக்கள் 20வது திருத்தத்தை மட்டுமே கொண்டுவருவார்கள் என்று திருப்தி அடையக்கூடாது. அவர்கள் 13 வது திருத்தத்துக்கும்கூட செல்வார்கள் என்ற அச்சம், குறிப்பாக தமிழ் சிறுபான்மை மக்களிடையே உள்ளது.

13வது திருத்தம் 1987-1990க்கு இடையில் இலங்கையில் இந்திய தலையீட்டின் விளைவாக நடந்தது. இது ஜூலை 29, 1987இல் இந்தியா-இலங்கை ஒப்பந்தத்திலிருந்து உருவானது. இலங்கை ஒரு ஒற்றையாட்சி நாடு, 1978 அரசியலமைப்பு அனைத்து அதிகாரங்களையும் மத்தியில் குவித்துள்ளது.

இந்த ஒப்பந்தம், இலங்கையில் தமிழர்கள் அதிகம் உள்ள பகுதிகளை உள்ளடக்கிய அப்போதைய வடகிழக்கு மாகாணத்திற்கு அரசியல் அதிகாரங்களை பகிர்ந்தளிப்பதற்கான ஒரு வழியைக் கண்டுபிடிப்பதை நோக்கமாகக் கொண்டது.

இந்த உடன்படிக்கையின் விதிமுறைகளின் கீழ் (ஜெயவர்தனே – ராஜீவ் காந்தி ஒப்பந்தம் என்றும் அழைக்கப்படுகிறது) இலங்கை நாடாளுமன்றம் 13 வது திருத்தத்தை கொண்டு வந்தது. இது இலங்கை முழுவதும் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட மாகாண சபைகளின் அமைப்பை வழங்கியது. ஆகவே வடக்கு-கிழக்கு ஒரு மாகாணம் மட்டுமல்ல. அது ஒரு மாகாண சபையைப் பெறும். அதே போல, இலங்கையின் மற்ற பகுதிகளிலும் மாகாணங்கள் கிடைக்கும். இதில் முரண்பாடு என்னவென்றால், வடகிழக்கு மாகாண சபை அதனோடு பிறந்த வன்முறை மற்றும் இரத்தக்களரி சூழ்நிலைகளில் இருந்து தப்பிக்கமுடியாது. எல்.டி.டி.ஈ மற்றும் இலங்கை அரசாங்கத்திற்கு எதிரான குறுகிய கால பயனற்ற போராட்டத்திற்குப் பின்னர் அது மறைந்தது. மீதமுள்ள ஒவ்வொரு மாகாணங்களும் சிங்களர்கள் ஆதிக்கம் செலுத்திய பகுதிகள் மாகாண சபைகளைத் தேர்ந்தெடுத்தன. 13வது திருத்தத்திற்கு சிங்கள தேசியவாதிகள் இது இந்தியாவால் திணிக்கப்பட்ட ஏற்பாடாக கருதி அதிக எதிர்ப்பைக் கொண்டிருந்ததால், முரண்பாடு பெரிதாக இருந்தது.

பல ஆண்டுகளாக, சிங்கள அரசியல்வாதிகள் அடிமட்டத்தில் அரசியல் அதிகாரம், ஆட்சி மற்றும் நிதி ஒதுக்கீடுகள் ஆகியவற்றின் சுவையை அளித்தனர். இருப்பினும் சபைகளுக்கு அதிகாரப் பகிர்வு என்பது பெயரளவில் மட்டுமே இருந்தது. ஏனெனில் மத்திய அரசு அனைத்து நிதி அதிகாரங்களையும் தன்னிடம் தக்க வைத்துக் கொண்டது.

இலங்கையில் யுத்தம் முடிவடைந்த பின்னரும், இந்தியாவின் அழுத்தத்தின் 2013இல் வடக்கு மாகாண சபைக்கு முதல் தேர்தல்கள் நடத்தப்பட்ட பின்னர் அது நன்றாக இருந்தது. வடக்கு மற்றும் மிகவும் இனரீதியாக வேறுபட்ட கிழக்கு 2007இல் சிதைந்து, கிழக்கு மாகாண சபைக்கான தேர்தல்கள் 2008இல் நடந்தது.

அதிகாரப் பகிர்வுக்கான இந்தியாவின் மத்தியஸ்தத்தில் தமிழர்களின் கோரிக்கைக்கு ஒரு குறிப்பிட்ட பதிலாக வந்ததால், இந்த ஏற்பாட்டை ரத்து செய்வதற்கு ஆதரவாக ஒரு வலுவான லாபி எப்போதும் இருந்து வருகிறது. இந்திய அரசியலமைப்பில் 370 வது பிரிவைப் போலவே, இலங்கையின் 13வது திருத்தமும் தமிழ் பிரிவினைவாதத்தையும், பிரிவினைவாதத்தையும் ஊக்குவிப்பதாகக் கருதப்படுகிறது. அரசியலமைப்பில் உள்ள ஒரே ஏற்பாடு இலங்கையின் தமிழ் தேசிய கேள்வியின் திசையில் சிறிதளவே உள்ளது. அதைத் தவிர்ப்பதற்கான கோரிக்கை ஒவ்வொரு முறையும், குறிப்பாக இப்போதிருப்பதைப் போன்ற காலங்களில், மீண்டும் சிங்கள பௌத்த தேசியவாதத்தின் கோரிக்கையாக எழுந்து வருகிறது.

கடந்த வாரம் கொழும்பின் வாராந்திர அமைச்சரவை மாநாட்டில், 13 வது திருத்தம் குறித்த கேள்விக்கு செய்தித் தொடர்பாளர் பதிலளித்தார், இது அமைச்சரவைக் கூட்டத்தில் எழுப்பப்படவில்லை என்று மறுத்தார். ஆனால், மாகாண சபைகள் 2 ஆண்டுகளுக்கும் மேலாக செயல்படவில்லை என்றும் அவற்றின் செயல்பாட்டை மீண்டும் தொடங்க எந்த காலாண்டிலும் கோரிக்கை இல்லை என்றும் அவர் கூறினார்.

மேலும், “இந்த முறை குறிப்பாக வடக்கு மற்றும் கிழக்கு மாகாணங்களின் பிரச்சினைகளை சமாளிக்க முன்மொழியப்பட்டது. இருப்பினும், இது மற்ற மாகாணங்களிலும் செயல்படுத்தப்பட்டது. பொது கவுன்சில்கள் இல்லாமல் நாடு செயல்பட்டுள்ளது. பொது கவுன்சில் தேர்தலுக்கு அழைப்பு விடுக்கும் எவராலும் ஒரு எதிர்ப்பு கூட இல்லை” என்று அவர் அறிவித்தார். 13வது திருத்தம் குறித்து கேட்டபோது, ​​“அமைச்சரவைக் கூட்டத்தில் எந்த விவாதமும் இல்லை” என்று அவர் கூறினார்.

இருப்பினும், மாகாண சபைகள் மற்றும் உள்ளாட்சி அமைச்சர் சரத் வீரசேகரா 13வது திருத்தத்தை ரத்து செய்வதற்கும் மாகாண சபைகளை ஒழிப்பதற்கும் ஒரு தீவிர பிரச்சாரகராக இருக்கிறார். இந்த இலாகாவிற்காக அவர் சிறப்பாக தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டதாக கூறப்படுகிறது.

இந்தியாவின் அடுத்த இலங்கை தூதராக இருக்கும் மிலிண்டா மொரகோடா – ஒரு காலத்தில் ரனில் விக்ரமசிங்கேவுக்கு நம்பிக்கைக்குரியவராக இருந்த அவர், இப்போது அதிபர் கோட்டாபய ராஜபக்சவின் நெருங்கிய ஆலோசகராக இருக்கிறார. 13வது திருத்தம் மற்றும் மாகாண சபைகளுக்கு எதிராகவும் வலுவான கருத்துக்களைக் கொண்டுள்ளார். அவர் சமீபத்திய நேர்காணலில், மாகாண சபைகளை தவறான விலையுயர்ந்த பிளவுபடுத்தும் மற்றும் திறமையற்ற தன்மையால் நிறைந்தது” என்று விவரித்தார்.

​​தேர்தலில் அதிபராக கோட்டாபய வந்ததும் பதவிஇழந்த ரனில் விக்கிரமசிங்கேவை அடுத்து, பிரதமராகியிருந்த மஹிந்த ராஜபக்ச இந்த ஆண்டின் தொடக்கத்தில் இந்தியாவிற்கு விஜயம் செய்தபோது, 13வது திருத்தத்தை வலுப்படுத்த தனது அரசாங்கம் உறுதிபூண்டிருப்பதாக இந்தியாவுக்கு உறுதியளித்தார். அவர் அதிபராக இருந்தபோது, ​​அரசியல் அதிகாரப் பகிர்வுக்கான தமிழ் கோரிக்கைகளுக்கு 13 பிளஸ் தீர்வு குறித்து மஹிந்த ராஜபக்ச விரிவாகப் பேசினார். ஆனால், அவரது நேர்மை சந்தேகமாக இருந்தது.

லடாக்கில் உள்ள சரியான கட்டுப்பாட்டு கோட்டில் இந்தியா சீனாவுக்கு எதிராக எழுந்ததும், அண்டை நாடுகள் இந்தியாவுக்கு எதிராக சீனா அட்டையை பயன்படுத்துவதையும் நினைவில் வைத்துக் கொண்டு, இலங்கையின் தமிழ் அரசியல்வாதிகள், ராஜபக்ச சகோதரர்கள் 13-ஐ புதைப்பதற்கு முன்பு டெல்லியில் இருந்து கேள்வி இருக்காது என்று கவலை கொண்டுள்ளனர்.